گزینه های آمریکا در مقابل راهکارهای ایران

گزینه های آمریکا در مقابل راهکارهای ایران

مجله اینترنتی الجزیره در گزارشی به بررسی گزینه های موجود آمریکا برای افزایش فشار بر ایران و راهکارهای ایران برای مقابله با این فشارها پرداخت.

 این مجله نوشت: اکثر تحلیلگران نشست ماه گذشته بین مقامات ارشد ایران و آمریکا در بغداد را نشانه آشتی مجدد میان این دو کشور می دانند.

"رایان کروکر"، سفیر آمریکا در بغداد که هیات آمریکایی را هدایت می کرد، مذاکرات چهارساعته با همتای ایرانی خود در خصوص برقراری ثبات در عراق جنگ زده را "مثبت" خواند و خاطرنشان کرد که ادامه مذاکرات از خواسته های دولت بوش است.

با این حال بررسی ابعاد بزرگتر نشان می دهد که همچنان تنش های جدی و فزاینده ای بین دو کشور وجود دارد. ایالات متحده، ایران را به تلاش در جهت بی ثبات سازی حضور نظامی آن در عراق متهم می کند، در حالی که ایرانی ها تلاش برای برپاسازی یک "انقلاب مخملی" در جمهوری اسلامی را از دسیسه های دولت بوش می دانند.

آنچه اکنون در حال رخ دادن است فراتر از یک "جنگ لفظی" است و به تعبیر مقاله ای از بی بی سی یک "بازی مرموز" است که فعالیت های پیدا و پنهان، مانوورهای پیچیده منطقه ای و بده بستان ها در این بازی نقش دارند.

واضح است که فشار آمریکا علیه تهران محدود به تحریم های سازمان ملل برای وادار کردن ایرانی ها به ترک برنامه هسته ای نمی شود و آمریکا چند راه دیگر برای تشدید فشار علیه تهران را دنبال می کند، از جمله:

1- انجام اقدامات پنهان در داخل ایران. بر اساس گزارشی از شبکه خبری ABC، جرج بوش به سیا دستور داده است یک مجموعه از اقدامات مخفی برای بی ثبات کردن جمهوری اسلامی، از روش های تبلیغاتی گرفته تا مخدوش سازی معاملات ارزی و بانکی ایران را صورت دهد.

2- استفاده از "قدرت نرم"؛ این واژه در تئوری روابط بین الملل برای تشریح قدرت یک گروه سیاسی که به طور غیرمستقیم بر رفتار یا منافع سایر گروه های سیاسی از طریق روش های فرهنگی یا ایدئولوژیکی اثر می گذارد، استفاده می شود.

3- تشدید تلاش ها برای وادار کردن متحدان عربی آمریکا به پیوستن در یک اتحادیه منطقه ای ضد ایرانی

4- بازداشت مقامات ایرانی در عراق که به ادعای آمریکا باعث تحریک خشونت در این کشور جنگ زده شده اند.

در مقابل تهران از "راهکارهای ضد فشار" به شرح زیر استفاده کرده است:

1- بیانیه اخیر وزارت اطلاعات ایران مبنی بر کشف چندین شبکه جاسوسی که توسط کشورهای اشغالگر عراق و به عبارت دیگر آمریکا و انگلیس هدایت می شوند. ایرانی ها گفتند این شبکه ها با هدف ایجاد تنش های قومی در ایران به ویژه در نقاط حساس مرزی در چندین استان فعال بوده اند.

2- بازداشت اتباع ایرانی – آمریکایی و متهم کردن آنها به جاسوسی.

3- تحکیم روابط با جهان عرب از طریق پیشنهاد از سرگیری روابط دیپلماتیک با مصر.

4- افزایش لفاظی ها علیه حضور نظامی آمریکا در عراق و منطقه خلیج (فارس).

با فرض وجود واقعیت های یاد شده چگونه می توان تناقض بین مذاکرات دیپلماتیک در بغداد و "جو جنگ سرد" که بر روابط ایران و آمریکا سایه افکنده را توجیه کرد؟

به گفته روجر هاردی، تحلیلگر خاورمیانه در BBC واقعیت این است که مراکز مختلفی از قدرت در ایران و آمریکا اهداف تهاجمی یا صلح طلبانه خود را دنبال می کنند.

در آمریکا به نظر می رسد که دولت بوش یک مجموعه جدید از سیاست ها را پیگیری می کند. کاخ سفید خواهان مذاکره با ایران است تا همه راه های برقراری ثبات در عراق را امتحان کرده باشد و در همان زمان موضع مقتدرانه خود را حفظ کرده و تاکید می کند که گشودن باب مذاکرات با تهران نشانه عقب نشینی از سیاست های سه دهه گذشته واشنگتن برای انزوای جمهوری اسلامی نیست.

آمریکا همچنین مطلع است که گزینه های نظامی در تعامل با ایران جذابیت ندارد.
در پایان این سئوال مطرح می شود که آیا روشی که در مورد اتحاد جماهیر شوروی در دوران جنگ سرد کارساز واقع شد، در مورد ایران نیز جواب خواهد داد؟