پسر ۱۷ ساله در پی اخراج از خانه خودکشی کرد

پسر 17 ساله بیش فعال در پی اخراج از خانه خودکشی کرد

یک پسر 17 ساله طرد شده از منزل، پس از آن که جایی برای خواب نیافت، عصر چهارشنبه گذشته با خوردن قرص برنج به زندگی خود پایان داد.

 «اردشیر» 17 ساله‌ که از زمان تولد، یک کودک بیش‌فعال (ADHD) محسوب می‌شد، به دلیل اخراجش از خانه در روز جمعه چهارم خرداد 86، دوشنبه گذشته، به یک تشکل غیردولتی حقوق کودک پناه برد و هنگامی که تلاش‌های مددکار این تشکل برای یافتن محلی که از او نگهداری کند، به هیچ نتیجه‌ای نرسید و وی پس از بسته‌شدن درهای این تشکل غیردولتی جایی برای خوابیدن نداشت، اقدام به خوردن یک قرص برنج کرد که بر اثر آن روز چهارشنبه جان باخت.

ندا یارایی، کارشناس ارشد مشاوره با اعلام این خبر به ایسنا عنوان کرد:‌ اگر کودکان بیش‌فعال، از کودکی تحت درمان قرار نگیرند و والدین و سایر افراد مرتبط با آنها، آموزش‌های لازم برای برخورد با آنها فرا نگیرند، پس از ورود به مرحله اودیپی دچار رفتارهای ضد اجتماعی می‌شوند.

وی با بیان این‌ که «اردشیر» نیز اگر چه تحت درمان قرار داشته، ولی به دلیل این‌ که 17 ساله شده بود، دیگر زیر بار نمی‌رفت و به همین دلیل به مصرف داروها توجهی نداشت، افزود: پس از این‌ که روز جمعه، پدر این نوجوان با بیان این جمله که «یا از خانه بیرون می‌روی یا پلیس را خبر می‌کنم»، «اردشیر» را از خانه بیرون کرده بود، وی صبح دوشنبه با یکNGO تماس گرفت تا به او کمک کنند.

یارایی درباره تلاش‌های بی‌نتیجه‌اش در یافتن یک سیستم دولتی که حامی این کودک باشد، مدعی شد: در حالی‌ که اقوام و افرادی که تمایل داشتند از او نگهداری کنند، از ترس پدرش چنین کاری نمی‌کردند، من با (123) تماس گرفتم که آنها پس از اطلاع از ماجرا به من گفتند که او باید کارت شناسایی داشته باشد تا معلوم شود که 17 ساله است و پس از آن گرفتن حکم سرپرستی نیز به 3 روز وقت نیاز دارد؛ ضمن این‌ که جایی برای نگهداری کودکان وجود ندارد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران وی ادامه داد: ‌مرکز اسکان کودکان خیابانی «...» نیز به من گفتند که اگر او پسر خوبی بود که پدرش او را از خانه بیرون نمی‌کرد و از آنجا که این مرکز محیط امنی است، حضور این کودک می‌تواند آرامش آن را بر هم بزند.

یارایی گفت: ‌وقتی عصر روز چهارشنبه، دفتر انجمن بسته شد، «اردشیر» یک قرص برنج خورده و حدود ساعت 5 با من تماس گرفت که «بیا کمکم کن» که تلاش برای نجات او بی‌نتیجه ماند و در نهایت روی تخت بیمارستان جان داد.

وی با خاطرنشان کردن این نکته که هیچ سیستم مددکاری اجتماعی و حقوقی وجود ندارد که از کودکان در این شرایط حمایت کند، افزود: ‌یک سیستم نگهداری دولتی یا قانون حمایتی وجود ندارد که از کودکان در این شرایط یا مواردی که از سوی تشکل‌های غیردولتی اعلام می‌شود، حمایت کند و قانون نیز از تشکل‌ها حمایتی ندارد.

کارشناس ارشد مشاوره، سیستم غلط تربیت، نبود حمایت اجتماعی و درمان نکردن یک کودک را از جمله عوامل وقوع چنین حوادثی دانست و گفت: کودکان بیش‌فعال برای متفاوت بودنشان مقصر نیستند. ‌ما تمام تلاش‌های لازم را کردیم، اما این تلاش‌ها کافی نبود و تنها معتقدم که این داستان نباید دیگر در جامعه تکرار شود.