نوع جدید سوء تغذیه در انگلستان و اروپا

نوع جدید سوء تغذیه در انگلستان و اروپا

همه با اصطلاح "سوء تغذیه" آشنا هستیم و درباره عوارض آن خوانده ایم و یا تصویرهای تکان دهنده ای از اثرات فقر و خشکسالی را روی صفحه تلویزیونهایمان دیده ایم: کودکان گرسنه با یک لایه پوست روی استخوانهایشان و اغلب در کشورهای جنگ زده و یا قربانی بلایای طبیعی.

ولی در این نخستین دهه قرن بیست و یکم نوع جدیدی از "سوء تغذیه" (یا تغذیه ناسالم) گریبانگیر بشر شده که حاصل فراوانی است. بیماری ناشی از وفور مواد غذائی و تنبلی نسل جدید.

آخرین آمار وزارت بهداشت بریتانیا می گوید تعداد بیمارانی که در اثر سوء تغذیه در پنج سال گذشته در بیمارستان بستری شده اند ۴۴ درصد افزایش پیدا کرده و هزینه درمان این بیماران مرفه در شبکه درمان رایگان، سر به هفت و نیم میلیارد پوند زده است.

نه خیال کنید که این سه و نیم میلیون نفری که در اثر سوء تغذیه بستری شدند گرسنه مانده بودند یا پول برای خرید نداشتند، نه؛ علت بیماری آنها "آت و آشغال" خوری بوده و در بیشتر موارد، آت و آشغالهایی گران.

این "آت و آشغالها" یا غذاهایی نیمه آماده و بسته بندی شده اند که در سوپرمارکتهای بزرگ در انتظار مشتری است تا در مرحله پیش از نوش جان کردن، یک دقیقه ای در فرهای مایکرو ویو قابل خوردن شود و یا خوراکهایی سر پایی هستند در غذاخوری هایی که مثل قارچ در سراسر این جزیره روئیده است. غذاهایی که هنوز پولش را نپرداخته در جعبه ای بسته بندی شده در انتظار شما است. خوراکی به ظاهر تازه و اشتها آور، ولی خالی از ویتامینهای لازم برای بدن.

یک انجمن پژوهشی سنجش رژیم غذایی مردم بریتانیا، در تازه ترین گزارش خود هشدار داده که اتکاء روزافزون خانواده ها به اینگونه تغذیه و نخوردن میوه و سبزیهای تازه، دستگاه گوارش جمعیت قابل توجهی را از مواد مقوی و مفید میکروسکوپی عاری کرده است. کمبودی که بیشتر در میان خردسالان، نوجوانان و سالخوردگان دیده شده است.

آنا دنی، از پژوهشگران این انجمن گفته نظیر اینگونه کمبودها را ما تا حالا فقطَ میان مردم کشورهای فقیر، بویژه در آفریقای سیاه دیده بودیم و مشاهده آن در بریتانیا، آنهم در این میزان، نگران کننده است.

چرا آت آشغال خوری؟

اگرچه در میان ملتهای اروپایی، مردمان این جزیره هیچوقت به خوش خوراکی یا داشتن سلیقه آشپزی معروف نبوده اند، ولی یک نمونه از تغییردر رژیم غذایی آنها در سه دهه گذشته نمایانگر تأثیر زندگی ماشینی بر عادات تغذیه شان است.

مثلا، سی سال پیش صبحانه یک نفر از طبقه متوسط عبارت بود از فرنی با شیر چرب، یک تخم مرغ آب پز با نان تست شده و یک فنجان چای. بیست سال پیش این صبحانه تبدیل شد به "کورن فلکس" با شیر بدون چربی؛ یک تکه شکلات و یک فنجان قهوه.

به گفته انجمن سنجش رژیم غذایی، در این اولین سالهای قرن بیست و یکم، صبحانه بیشتر شهرنشینان در این دیار که اکثریت را تشکیل می دهند، شده یک فنجان قهوه با یک بسته کوچک ماست با طعم میوه یا یک شکلات.

ناهار نیم بیشتر این گروه هم یک ساندویچ بسته بندی شده از روز قبل است، با نوشیدنی گازدار یا یک بسته چیپس.

و در موقع شام؛ یا خوراک از پیش آماده مایکرو ویوی نوش جان می کنند و یا پیتزا سفارش می دهند. در هیچیک از این سه وعده غذا، اثری از مواد یا سبزی تازه یا سالاد نبود.

الان یک سالی است که دولت بریتانیا مدارس را در انگلستان و ویلز مجبور کرده در یک وعده غذایی که برای دانش آموزان آماده می کنند، از مواد تازه؛ سالم و مقوی استفاده شده باشد.

یعنی به جای غذاهای چرب و چیلی مثل سوسیس و سیب زمینی سرخ شده در روغن مانده، از ماکارونی آب پز و سبزیهای تازه استفاده کنند.

برای تشویق بچه ها و پدر و مادرانشان به تغیر رژیم غذایی، دولت چندتا از معروفترین سرآشپزهای این دیار را بسیج کرد تا در تلویزیون، رادیو و مطبوعات به مردم بگویند که این غذاها هم سالم تر است و هم خوشمزه تر و شاید از همه مهمتر، کم خرج تر.

اما اگر فکر کنید که مادرها از این رژیم تازه استقبال کردند سخت در اشتباهید.

چند روز بعد از این تغییرات پر سر و صدا، در اخبار تلویزیون دیدیم که چطور چند تا از مادران نگران از گرسنه ماندن جگرگوشه هایشان، مخفیانه پاکتهای پر از سیب زمینی سرخ شده را از بالای دیوار زمین ورزش و مدرسه برای بچه هایشان پرتاب می کردند.

در داخل سالن غذا خوری مدارس هم بچه ها به خبرنگاران تلویزیون گفتند همان سوسیس و سیب زمینی سرخ کرده چرب و چیلی را به اسپاگتی بولونز و سالاد کاهو و میوه تازه ترجیح می دهند.

این هم داستان سوء تغزیه در اثر وفور نعمت و حتی با کمک دولت و سر آشپزهای معروف در این جزیره.