میلیونها سال بعد دنیا چه شکلی خواهد شد؟

میلیونها سال بعد دنیا چه شکلی خواهد شد؟

تا به حال با خود فکر کرده اید که برای مثال چند صد میلیون سال بعد دنیا چه شکلی خواهد بود و انسان ها و موجودات آن موقع، آسمان و زمین زیر پایشان را چگونه خواهند دید؟ آیا خورشید در آن زمان به همین گرمی و حیات آفرینی خواهد بود؟

در آینده ای بسیار دور کیهان با موجودات دارای قدرت ادراک و احساس و دیگر موجودات خیلی همراه و مهربان نخواهد بود. صدها میلیارد سال بعد کیهان و جهان انرژی تابشی خود را به تدریج از دست خواهد داد، انرژی که هم اکنون ما آن را به عنوان حرارت می شناسیم و یکی از ضروریات بسیار مهم برای وجود حیات است. با وجودی که اکثر کارشناسان در صحت خاموشی تدریجی جهان تردیدی ندارند، دو کارشناس خبره در فیزیک نظری نتیجه گیری کرده اند که امیدواریهای اندکی وجود دارد که چنین سرنوشت شومی در انتظار جهان فردا نباشد: در این جریان پرشتاب به سوی نابودی و نیستی ماده از آن که نخستین چیز تمام شده باشد اجتناب می کند و اجازه نمی دهد که به طور کامل نابود شود.

حیات نیز همپای با ماده به انرژی نیاز داشته و در نهایت وجود و میزان هر دوی اینها (حیات و ماده) به سرنوشت جهان بستگی دارد. تا اواخر دهه 1990 دانشمندان بر این گمان بودند که جهان در آینده از یکی از این سه روش و مسیر تبعیت خواهد کرد؛ تا ابد گسترش خواهد یافت و در بعضی مواقع اندکی از سرعت و میزان گسترش آن کاسته خواهد شد، یا در نقطه ای به تعادل رسیده و در جایی میان گسترش و نابودی متوقف خواهد شد و یا آن که گسترش آن متوقف و به تدریج از حجم آن کاسته خواهد شد. در تمامی این سناریوها، پروتون ها، نوترون ها و دیگر ذرات به تدریج متلاشی شده و تبدیل به انرژی تابشی خواهند شد و این یعنی اینکه در نهایت جهان دارای انرژی تابشی بیشتری نسبت به ماده خواهد بود.

پس از آن در سال گذشته محققان کشف کردند که روند گسترش جهان سرعت گرفته است. کهکشان ها دارند با سرعت از هم فاصله می گیرند و سرعت این روند فاصله گیری هر روز افزایش می یابد به طوری که در آینده ای دور هیچ کدام از منظومه ها قادر به مشاهده یکدیگر نخواهند بود. دانشمندان معتقدند که نیرویی اسرارآمیز و ناشناخته به نام انرژی تاریک این سرعت گیری را تشدید کرده و به پیش می برد.

براساس مطالعات انجام شده این نکته مشخص شده است که انرژی تاریک دارای الزاماتی برای میزان انرژی تابشی موجود در آینده خواهد بود که خارج از تحمل حیات بوده و زندگی را با چالش هایی جدی مواجه خواهد کرد. «لارنس کراوس» فیزیکدان دانشگاه کیس وسترن ریزرو در کلیولند و «رابرت شیرر» از دانشگاه واندربیت در نشویل ایالات متحده از الگوهای ریاضیاتی استفاده کرده اند تا فروپاشی و تجزیه پروتونها را در جهان تحت تأثیر ماده تاریک شبیه سازی کنند. این دو فیزیکدان در شماره اخیر نشریه «فیزیکال ریویودی» نتیجه گیری کرده اند که حدود 100 میلیارد سال بعد روند ناپدیدشدن انرژی تابشی از جهان به قدری سرعت خواهد گرفت که تجزیه ماده قادر به تأمین و جایگزینی انرژی از دست رفته نخواهد بود.

این سرعت گیری عامل بسیار مهمی است. صدها میلیارد سال بعد انرژی تاریک جهان را با سرعتی بیش از سرعت نور تحت فشار قرار داده و به اطراف خواهد راند، به همین دلیل امواج انرژی به مرز ناکافی بودن خواهند رسید. تمامی گرما، نور و امواج رادیویی اثر متقابل شان روی ماده را از دست خواهند داد و در نتیجه جهان مدام سردتر و خاموش تر خواهد شد.
به گفته این فیزیکدان ها در چنین جهانی تمامی کهکشان ها و منابع انرژی به سرعت از مکانهای خود دور شده و از دید ناپدید خواهند شد، و به همین دلیل منابع انرژی مورد نیاز برای بقای تمدنها رو به افول و نابودی خواهد گذاشت.

به گفته آقای کراوس این بدترین آینده ای است که می توان برای حیات متصور شد و از قرار معلوم این آینده ترسیم شده برای جهان خیلی دور از واقعیت نیست و شاید انسانها در آن زمان شکلی متفاوت یافته باشند و برای ادامه بقای خویش تبدیل به اشکال ابتدایی باکتری ها شده باشند تا بتوانند با شرایط تاریکی و بی نوری انطباق یابند.