سرنخ ژنتیکی عمر دراز کشف شد

سرنخ ژنتیکی عمر دراز کشف شد

این مطالعه به روی کرم های معروف به نماتود انجام شد

مطالعات علمی نشان داده است که محدود کردن گسترده مصرف کالری به طور چشمگیری بر طول عمر موش آزمایشگاهی و بسیاری دیگر از گونه ها می افزاید اما دلایل آن تاکنون نامشخص بود.

اکنون تحقیقاتی در آمریکا به روی کرم های نماتود (Nematode) به کشف ژنی مرتبط با این پدیده عجیب منجر شده است.

نتایج این تحقیق در نشریه "نیچر" چاپ شده است.

این یافته در آینده می تواند به ساختن داروهایی منجر شود که دارای همان پیامدهای محدودیت مصرف کالری است بی آنکه فرد مجبور به گرفتن رژیم های غذایی دشوار باشد.

فواید کاهش مصرف کالری در زمینه افزایش طول عمر ابتدا در دهه 1930 میلادی زمانی که پژوهشگران متوجه شدند جوندگان آزمایشگاهی که خیلی کمتر تغذیه می شوند از همنوعان خوش تغذیه خود بیشتر عمر می کنند ظاهر شد.

از آن زمان این پدیده در انواع مختلفی ارگانیسم ها از جمله مخمر، حشرات، کرم و حتی سگ ها مشاهده شده است.

عواقب کاهش مصرف کالری به اندازه 60 درصد حین حفظ سطح مغذی های حیاتی هنوز در مورد انسان معلوم نیست، هرچند که این رژیم شدید پیروانی دارد.

اندرو دیلین، از نویسندگاه مقاله نیچر و استاد موسسه مطالعات زیست شناسی سالک، گفت: "اگر غذا را بیش از حد کم کنید، به سمت گرسنگی شدید می روید و کمتر عمر می کنید. اگر در خوردن افراط کنید نیز تسلیم چاقی می شوید و عمرتان کوتاه خواهد بود. محدودیت غذایی در واقع خالی است که باید میان این دو نشانه گرفت."

او افزود: "اما برای 72 سال نمی دانسته ایم که چگونه چنین اتفاقی می افتد."

	کرم نماتود - عکس از سیلر پالوسکی

مطالعه به روی کرم های نماتود (Caenorhabditis elegans) آشکار کرد که ژنی به نام pha-4 نقشی کلیدی در این فرآیند بازی می کند.

تیم محققان دریافت کرم هایی که این ژن از آنها حذف می شود علیرغم قرار داشتن در برنامه رژیم محدود غذایی عمرشان افزایش نمی یابد.

اما پژوهشگران پی بردند که تجربه مخالف - یعنی تقویت تاثیر این ژن در کرم ها - باعث افزایش طول عمر در گروه رژیمی شد.

دکتر دیلین توضیح داد: "این اولین ژنی است که پیدا می کنیم و مطلقا برای آنکه محدودیت مصرف غذا بر طول عمر موثر باشد جنبه حیاتی دارد."

"بالاخره شواهدی ژنتیکی به دست آورده ایم که فرآیند بنیادی ملکولی لازم برای افزایش طول عمر در واکنش به محدودیت کالری را آشکار می کند."

هرچند این مطالعه بر کرم ها انجام شده اما این یافته می تواند برای سایر گونه ها مهم باشد.

دکتر دیلین گفت پستانداران، از جمله انسان، صاحب ژن هایی هستند که شباهت خیلی زیادی به pha-4 دارند.

این ژن ها نقشی کلیدی در توسعه و سپس در مراحل بعد زندگی در نظم بخشیدن به گلوکاگون دارد؛ هورمونی که نقشی عمده در حفظ میزان گلوکوز در خون به خصوص در هنگام پرهیز طولانی از غذا ایفا می کند.

در واقع دانشمندان معتقدند که تاثیر عمرافزای محدودیت غذایی ممکن است به بهبود شانس بقا در زمان های قحطی و کمیابی مربوط باشد.

دانشمندان اکنون قصد دارند همین ژن را در سایر گونه ها مطالعه کنند.