زوج ایرانی دور دنیا را برای صلح رکاب می زنند

زوج ایرانی دور دنیا را برای صلح رکاب می زنند

جعفر متولد 1356 کارشناس کامپیوتر، در زمینه تولید سی-دی‌های کودکان فعالیت میکنه. مربی درجه 3 کوهنوردی، سنگ نوردی و یخ نوردیه و عضو هیئت سایکل توریسم فدراسیون دوچرخه سواری هم هست و چند سالی است که به عنوان راهنمای تورهای تفریحی فعالیت میکنه .

نسیم هم متولد 1358، کارشناس کامپیوتر، 9 ساله به صورت حرفه ای کوهنوردی و سنگنوردی میکنه و چندین مقام قهرمانی استانی و کشوری داره. نسیم از آخرین افتخارش مربیگری تیم ملی سنگنوردی بانوان ایران یاد میکنه. دو سال هم هست به اتفاق همسرش به صورت جدی دوچرخه سواری توریستی رو دنبال میکنه.

جعفر و نسیم به عنوان اولین تجربه سفر به خارج، قصد دارند بیش از 20 هزار کیلومتر دور دنیا رو طی 2 سال رکاب بزنند:

شما قراره دور دنیا رو رکاب بزنید. نگران این سفر نیستید؟

جعفر: چرا، نگرانیم، اینقدر که اصلا یادمون رفته دوچرخه سواریم.

نگرانی اصلی ما اینه که شب رو کجا بخوابیم؟ جایی که هستیم امنیت داره یا نه؟ وسایلمون رو ندزدن، توی این راه پلیس هست یا نه؟ به قول یکی از دوستان که قبلاً این کار رو انجام داده اند، می گفت ساده ترین بخش سفرتون دوچرخه سواریه.

مخصوصاً امنیت برای ما که یک زوج هستیم خیلی فرق داره. ما حتما باید جایی چادر بزنیم که محیط امنی باشه.

چی شد به فکر افتادید دور دنیا با دوچرخه رکاب بزنید؟

نسیم: در واقع ما از مدت‌ها پیش دنبال یک گمشده می‌گشتیم. سفر، گمشده مشترک هر دوی ما بود. تا اینکه تصمیم گرفتیم هر جای ایران رو می تونیم بگردیم.

اما همیشه توی برگشت‌ از مسافرت ها یه غصه و غم خیلی سخت توی وجودمون بود. هر مسافرتی می رفتیم، دوست داشتیم سفر رو ادامه بدیم. اصلا دلمون نمی خواست تموم بشه و همیشه در فکر یک مسافرت طولانی بودیم.

تا اینکه با یک زوج دیگه آشنا شدیم که قبلا با دوچرخه کل اروپا رو رکاب زده بودند. صحبت با اون‌ها در ما این انگیزه رو به وجود آورد تا ما هم دور اروپا رو با دوچرخه طی کنیم.

اما بعد فکر کردیم شاید این فرصت یکبار توی زندگی ما پیش بیاد. بنابراین تصمیم گرفتیم کار رو تموم کنیم. و دور دنیا رو رکاب بزنیم.

هدفتون از این سفر چیه؟ قراره در طول مسیر چه کارهایی بکنید؟

نسیم: برای سفرمون هدف های مختلفی در نظر گرفتیم. اولینش رسوندن پیام صلح و دوستی است.

دوست داریم به عنوان سفرای فرهنگی و نماینده مردم ایران، پیام صلح و دوستی مردم کشورمون رو به گوش همه برسونیم. با توجه به این که ما "تورلیدر" هستیم قصد داریم جاذبه‌های گردشگری ایران رو از طریق عکس و فیلم‌هایی که در این مدت تهیه کردیم به مردم جهان معرفی کنیم.

جعفر: چند تا سی-دی در مورد طبیعت و میراث فرهنگی ایران مثل تخت جمشید، به زبان انگلیسی تهیه کردیم که در مسیر برای مردم کشورهای مختلف نمایش خواهیم داد.
با این کار قصد داریم اون نگاه منفی که در مورد ایران هست رو تا جایی که ممکنه از بین ببریم.

نسیم: و یک هدف دیگه ای که ماموریت اصلی ماست، کاشت نهال درخت در شهرهای مختلف جهان است. قصد داریم با کاشت درخت در خط سیری که داریم یک خط سبز و به قول دوستامون یک کمربند سبز دور دنیا بکشیم. این کار رو با هدف سلامتی کره زمین و حفظ اون برای نسل آینده که قراره بعد از ما زندگی انجام خواهیم داد.

جعفر: جاهایی که ما درخت می‌کاریم بیشتر مدرسه است، و از بچه ها می خواهیم در مورد درخت ها و طبیعت نقاشی بکشند و بعد از سفر یه نمایشگاه از این نقاشی ها برپا می کنیم.
البته ایده اصلی کاشت نهال درخت متعلق به آقای محمد تاجران است که ایشون سفر دور دنیا رو چند ماه گذشته آغاز کرده و الان به مالزی رسیده.

نسیم: یه پارچه هم تهیه کردیم که شعار اصلی‌مون روش نوشته شده. "دوچرخه سواری دور دنیا برای صلح" که توی مسیر امضا جمع می‌کنیم. فکر میکنم چند میلیون امضایی بشه. موقع برگشت احتمالا این پارچه به خاطر تعداد امضاها سیاه میشه.

مسیر سفرتون کجاست؟
جعفر: قصد ما اول شروع از شرق ایران بود، یعنی کشورهای پاکستان، هند، چین، و از اونجا اروپا، ولی چون چین به هیچ وجه به ما ویزای زمینی نداد، مسیر رو تغییر دادیم.

با ناامیدی رفتیم ببینیم اروپا چی میشه، وقتی رفتیم سفارت یونان خیلی خوب تحویلمون گرفتند و ویزا بهمون دادند.

چون، ویزای ما سه ماهه است و خیلی هم دیر آماده شد، وقت نداریم تا ترکیه رو رکاب بزنیم. بنابراین تا استامبول با قطار میریم.

از استامبول وارد یونان می‌شیم، بعد ایتالیا، سوئیس یا اتریش، احتمالا چک و لهستان، و از اونجا وارد خاک آلمان میشیم. سپس دانمارک، و بعد، از شمال اروپا سرازیر میشیم به سمت جنوب که با دیدن کشورهای هلند، بلژیک و فرانسه وارد اسپانیا میشیم.

از اونجا هم یا کانادا، یا امریکا یا شاید هم هر دو که بستگی به ویزا داره. البته شاید قبل از امریکا به افریقا هم سفر کنیم. خیلی دوست داریم مصر رو ببینیم. نهایتا از اون طرف کره زمین دور میزنیم. میرسیم به سمت ژاپن، کره، چین، نپال، هند، پاکستان و ایران.

نسیم: ما یه طرح مشخصی برای سفر داریم. ولی می‌خواهیم برنامه‌هامون انعطاف داشته باشه. برنامه رو طوری تنظیم کردیم که راه انتخاب هم برای خودمون داشته باشیم.

مشکلی با ویزای کشورهایی که اسم بردید ندارید؟

جعفر: تا سه ماه آینده رو ویزا داریم، ولی چون قانون مشخصی وجود نداره باقی مسیر رو نمیشه پیش بینی کرد. مثلا بعضی‌ها این مسیر رو رفتن ویزا گرفتن. بعضی هم رفتن نتونستن ویزا تهیه کنن.

بستگی به شرایط سیاسی داره. مثلا کشوری مثل فرانسه به عباس رزاقی که شبیه کار ما رو انجام داده بود، ویزا دادن که هیچ، یه مدال بزرگ المپیک انداختن گردنش. ولی همون فرانسه یه پدر و دختر رو راه نداده بود. حالا چرا؟ چون اون زمان ایران با فرانسه مشکلات سیاسی داشته.

هیچ چیز رو نمیشه پیش بینی کرد. ما نهایت تا 2 ماه دیگه رو می تونیم پیش بینی کنیم.

حدس می‌زنید این سفر چند سال طول بکشه؟

جعفر: با پیش بینی ما دو سال، ولی اگر افریقای جنوبی و امریکا هم بریم و البته اگر پولمون برسه 4 سال.

پیش بینی می کنید چقدر خرج سفرتون بشه؟

جعفر: الان سفری که آقای محمد تاجران شروع کرده حدوداً هر ماه، 100 تا 150 هزار تومان بیشتر خرجش نشده، ولی ما چون خانواده هستیم. حتما بیشتر میشه.

مثلا او توی رودخانه و زیر آبشار دوش می گیره، ولی ما مجبوریم برای استراحت و حمام، بریم کمپ که این خرجمون رو بیشتر میکنه. با این وجود پیش بینی کردیم هر نفر در روز بین 8 تا 10 دلار خرج کنیم.

فکر کنیم سفرمون 20 هزار دلار خرج برداره. که ما تا حالا یک چهارم پول سفر رو جور کردیم. باقیش هم دیگه خدا بزرگه.

خرج سفرتون رو چطور جور کردید؟

جعفر: ما برای این سفر وسایل شخصی و ماشینمون رو فروختیم. یه پژو 206 داشتیم که با خرج و مخارج سفر الان 5 میلیونش برامون باقی مونده.

حمایت مالی از طرف نهاد دولتی یا خصوصی داشتید؟

نسیم: نه! هیچ کس، حتی یک ریال.

جعفر: هر کس ما رو پاس می‌داد به اون یکی، فدراسیون می‌گفت مسئول ما نیستیم، رفته دست میراث فرهنگی، میراث هم می گفت اگر پول می‌خواهید، نمیتونیم کاری براتون بکنیم. البته دست میراث فرهنگی درد نکنه، با نامه‌ای که به ما دادن تونستیم ویزا رو که سخت ترین و مشکل ترین قسمت کار ما بود بگیریم. ویزای شنگن 90 روزه رو بدون هزینه گرفتیم.

توی کشورهای دیگه کسی رو دارید که اگر به مشکل برخوردید کمکتون کنه ؟

جعفر: کس خاصی که نه. ما یک دفترچه داریم به هر کسی که میرسیم شماره آشناهاشون رو می گیرم. مثلا یکی میگه خالم تو کاناداست شمارشو می نویسیم، یکی میگه دائی من تو سوئیسه ایمیلش رو یادداشت می کنیم.

البته توی کشورهای مختلف رایزن فرهنگی هم داریم. اگر لازم شد ازشون کمک می‌گیرم.

چقدر برای این سفر تمرین کردید؟

نسیم: تمرین‌های ما تا دو سال پیش در حد دوچرخه سواری‌های دو روزه و سه روزه بود. بعد که از همه کارهامون استعفا دادیم برنامه های طولانی تری انجام دادیم .

توی این فاصله، آسیب زانو دیدیم و مجبور شدیم پنج، شش ماه روی عضلاتمون کار کنیم. در بخش فیزیوتراپی و الکتروتراپی فدراسیون پزشکی روی عضلاتمون کار کردیم. و الان فکر میکنیم از نظر آمادگی مشکلی نداشته باشیم.

احتمال میدید توی مسیر چند تا دوچرخه عوض کنید؟

جعفر: ما سعی کردیم بهترین دوچرخه رو بخریم. اما بستگی به مسیر داره. اگر گذرمون به جاهایی مثل نپال بیافته چون جاده هاش همه خاکی و سنگلاخیه اصلا دوچرخه ما جواب نمیده و باید دوچرخه‌ها عوض بشه.

به هر حال چون دوچرخه های ما نو هست امیدواریم چنانچه سفرمون دو ساله باشه با همین‌ها برگردیم ایران.

توی کوله هاتون چه چیزهایی دارید؟

نسیم: توی کولمون همه چیز داریم. از لوازم خیاطی گرفته تا داروخانه، هر چیزی هست. کیسه خواب، زیر انداز و چادر لوازم پخت و پز، و سایر وسایل شخصی، هر چیزی که توی زندگی استفاده میشه ما کوچیکشو داریم. مثلا یه قابلمه کوچولو داریم اندازه دو نفر فقط بتونیم یه غذایی رو گرم کنیم. یا نیمرویی رو بپزیم.

کتاب هم همراهتون دارید؟

جعفر: به غیر از دیکشنری، و کتاب‌های تاریخ و جغرافیای کشورها، هشت کتاب سهراب سپهری، یک قرآن و انجیل کوچیک، هم کتاب روحی داریم، هم علمی. چون ما فکر میکنیم که این دو سال یه دانشگاهه برای ما، دانشگاهی که ما هر روز زبان انگلیسی باید بخونیم. هر روز باید تاریخ اون طرف رو بخونیم. با اقوام اون طرف آشنا بشیم.

وزن کوله هاتون چقدره؟

جعفر: فکر کنم نفری 35 کیلو.

به زبان خارجی هم تسلط دارید؟

نسیم: من به خاطر اردوهای تیم ملی یک سال و نیم کلاس زبان رفتم و فکر میکنم توی سطح خوبی هستم. همسرم هم همینطور، در مجموع مشکلی از این بابت نداریم.

گفتید توی مسیر قراره درخت بکارید، نهال ها رو از کجا تهیه می کنید؟

جعفر: بالاخره از یه جایی تهیه می‌کنیم. اونجا باید بهمون کمک کنن. ما داریم کار فرهنگی می کنیم . می سپریم به خود مدرسه ها میگیم دو تا نهال تهیه کنند با کمک بچه های مدرسه میکاریمشون.

با سرما و گرما و باد و بارون چکار می‌کنید؟

جعفر: سعی کردیم برنامه رو طوری تنظیم کنیم که فصل گرم به طرف قطبین حرکت کنیم و فصل‌های سرد به سمت استوا.