وزیر دفاع آمریکا: ایران در محاصره ۴ قدرت اتمی قرار دارد

وزیر دفاع آمریکا: ایران در محاصره 4 قدرت اتمی قرار دارد

اگر ایران همانطور که ادعا کرده است بتواند 3000 سانتریفیوژ را در مرکز اتمی نطنز راه اندازی کند، معنای این کار از نظر تئوریک این است که خواهد توانست تا یک سال آینده شش تا هشت کیلوگرم اورانیوم غنی شده به دست بیاورد و با آن یک بمب اتمی بسازد.

 به نقل از فرانس پرس، در شرایطی که ایران بر ادامه فعالیت های هسته ای خود اصرار دارد، حمله به ایران، نه تنها عواقب پیش بینی ناپذیری خواهد داشت بلکه در نهایت نیز تهران را از دستیابی به سلاح اتمی باز نخواهد داشت و تنها این پروسه را به تاخیر خواهد انداخت.

اگر به ایران حمله شود، عرق ملی ایرانیان بیدار می شود و آنها نسبت به تحرکات و حملات بیگانگان که در 50 سال اخیر، نمونه های زیادی از آن را دیده اند، حساس تر خواهند شد.

فرانس پرس در گزارش تحلیلی خود می افزاید: رابرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا نیز این واقعیت را می پذیرد که ایران داشتن تمایل به تولید سلاح اتمی ذی حق باشد چرا که به گفته او در مجلس سنا، دور تا دور ایران را قدرت های اتمی محاصره کرده اند، در شرق پاکستان، در غرب اسراییل، در شمال روسیه و در جنوب آمریکا.

در همین حال "گلوبال ریسرچ" در گزارش دیگری با اشاره به اینکه تاسیسات اتمی ایران در اعماق زمین قرار دارند، نوشت: برای انهدام تاسیسات اتمی ایران، استفاده از "مینی بمب های اتمی" در دستور کار ارتش آمریکا قرار دارد زیرا با سلاح های معمولی نمی توان این تاسیسات را تخریب کرد.

این گزارش می افزاید: هر چند مقدمات حقوقی چنین کاری نیز در کاخ سفید مهیا شده است و ادعا می شود چون این بمب ها قبل از انفجار، هفت متر به زیر زمین نفوذ می کنند، خطری برای غیر نظامیان ندارند ولی این، یک "دروغ علمی" است زیرا این بمب ها حدود یک سوم تا شش برابر بمب اتمی به کار رفته در هیروشیما قدرت دارند و استفاده از آنها، می تواند عوارض وحشتناک و درازمدتی داشته باشد و بدتر از همه آنکه منجر به شکل گیری یک سلسله ای غیر قابل کنترل از حرکت کشورها به سمت تسلیحات اتمی و در نهایت نابودی بشریت باشد.

از سوی دیگر "ویتالی نائومکین" رییس مرکز تحقیقات سیاسی و استراتژیک مسکو در روزنامه "کامرسانت" نوشت: به نظر می رسد که جهان همچنان سرگرم حل معماهای هسته ای ایران است. سانتریفیوژها کار می کنند یا نه؟ بمب اتمی ساخته خواهد شد یا نه؟

آمریکایی ها حمله می کنند یا نه؟ اما ایران شوخی ندارد و فرصت را نیز بیهوده تلف نمی کند. بدون توجه به اینکه توانسته غنی سازی اورانیوم را به سطح صنعتی برساند یا نه، قاطعانه سعی در ساخت چرخه کامل سوخت هسته ای برای نیروگاه های اتمی خود و ادامه دادن به پیشرفت های هسته ای دارد.

بعید است که چیزی بتواند مانع ایران در این راه شود. تحریم ها حتی اگر تشدید هم شوند، فقط سنگین خواهند بود اما مرگ بار نیستند بعید نیست که آمریکایی بدون مجوز شورای امنیت دست به این کار بزند. بی ثباتی در عراق مانع چنین چیزی است. این بی ثباتی تاکنون نیز به تهران کمک کرده است که عملاً به قوی ترین قدرت در منطقه خلیج فارس تبدیل شود.

ایران به افزایش نفوذ خود در عراق ادامه می دهد، هر چه بیشتر بر فلسطین تاثیرگذار می شود، مواضعی را در غرب افغانستان به دست می آورد و مدعی نقش قدرت مرکزی در محور در حال تحکیم شیعی است.

یک آشنای آمریکایی می گفت که در عراق جنگ تنها بین مقاومت و نیروهای اشغالگر در جریان نیست، بلکه بین القاعده و ایران نیز در جریان است و آمریکایی ها نیز این را به حساب می آورند.

حقیقتاً برای القاعده، ایران یکی از دشمنان اصلی است. بی دلیل نبود که یک جاسوس بازنشسته آمریکایی چندی پیش اعلام کرد که القاعده می تواند با تدارک انفجاراتی و انتساب آن به ایران، واشنگتن را درگیر اقدام خونین دیگری کند.

آیا در پشت پرده این مطلب عدم تمایل آمریکا برای برداشتن گامی واقعاً ریسک آمیز علیه ایران پنهان نشده است؟ آیا آمریکا قصد آغاز مذاکره با ایران را ندارد؟ مگر نه اینکه آنان از استراتژی تغییر رژیم در رابطه با کره شمالی صرف نظر کردند؟ در ایران درک می کنند که اگر واشنگتن حملاتی هوایی به تاسیسات هسته ای ایران داشته باشد، این کشور از لحاظ هسته ای بسیار عقب خواهد افتاد، اما یقین دارند که آمریکایی ها فعلاً دست به چنین کاری نمی زنند.

از این رو ایرانیان امیدوارند که بتوانند آمریکا را وادار به آغاز مذاکره مستقیم سازند. در اینجا مسایلی بسیار مهم مطرح هستند و اگر تهران بتواند از واشنگتن به رسمیت شناختن نقش منطقه ای خود لغو تحریم ها و همکاری اقتصادی کامل را به دست آورد، می تواند در حل مشکلات خاور نزدیک تا حدی کوتاه بیاید.

اما آنچه که نفی کننده امکان مذاکرات است، این است که ایران آشکارا حق خود برای ادامه فعالیت های صلح آمیز هسته ای را مطالبه می کند. (در ضمن باید گفت که هنوز هیچ اثباتی برای وجود برنامه هسته ای در ایران وجود ندارد) که با این استراتژی جهانی آمریکا تفاوتی فاحش دارد. نمی توان باور داشت که دولت کنونی آمریکا در فرصت باقیمانده خود وارد مذاکره با ایران و پس از آن آشتی با این کشور خواهد شد.

هیچ کس این را نفی نمی کند که مقامات ایران در پافشاری بر منافع خود سازش ناپذیر هستند.

البته در تهران نیز همه موافق اقدامات رییس جمهور کنونی نیستند و از تندی وی انتقاد می کنند. اما در رابطه با مساله ادامه دادن به برنامه صلح آمیز هسته ای در جامعه ایران، سازش و همبستگی وجود دارد.