دانه درشتهای ناشناس
معرفی اسامی مفسدان اقتصادی و باور عمومی
در ایران ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، اسامی ۹ نفر را به عنوان "محکومان دانه درشت" و مفسد اقتصادی معرفی کرده که در میان آنها جز شهرام جزایری، بقیه چهره های شناخته شده ای نیستند.
نحوه مبارزه با فساد مالی در ایران همواره با انتقاداتی مواجه بوده است از میان بقیه که به عنوان "مفسد اقتصادی" معرفی شده اند، یک نفر شغل دولتی و بقیه شغل آزاد داشته اند.
مدیرکل گمرک جنوب تهران تنها شاغل دولتی در این فهرست 9 نفره است که به اتهام دریافت ۲۲ میلیون تومان رشوه دستگیر شده است. بر روی عکسی که از وی منتشر شده، با حروف درشت نوشته شده "رشوه خوار."
این کارمند سابق، به پرداخت ۲۲ میلیون تومان وجه نقد، شش ماه حبس تعزیری، دو سال انفصال از خدمات دولتی و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده اما به جای ۷۴ ضربه شلاق نیز یک میلیون تومان پرداخت کرده است.
جزئیات مختصری که درباره پرونده این گروه منتشر شده نشان می دهد که تقریبا همه این هشت نفر به نوعی با هم ارتباط داشته اند یا در پرونده آنها وجه مشترکی وجود داشته است.
در اتهامات این هشت نفر آنچه واردات انواع "کالاهای ممنوعه" خوانده شده به چشم می خورد. در بین کالاهای ممنوعه مواردی نظیر حمل و فروش داروهای کمیاب، نوار های غیر مجاز، تجهیزات دریافت ماهواره، موتور خودروهای سنگین، کفش و لوازم آرایش وجود دارد اما مهمترین اتهام آنها قاچاق کالا و ارز بوده و به پرداخت حدود ۱۳۳ میلیارد تومان جریمه محکوم شده اند.
از دیگر نکات در پرونده این هشت نفر این است که آنها یا اصلا به زندان محکوم نشده اند، یا مقدار آن بسیار کم بوده است. کسانی هم که به شلاق محکوم شده اند در مراحل تجدید نظر توانسته اند آن را با پرداخت حدود یک میلیون تومان بخرند.
برخی کارشناسان دادگاه های پر سر و صدای فساد مالی را بیشتر سیاسی ارزیابی می کنند و می گویند جناح های سیاسی برای مقابله با یکدیگر از اهرم فساد مالی علیه رقبا استفاده می کننداین فهرست اگرچه در نوع خود قابل توجه است اما به نظر نمی رسد انتشار آن بتواند پاسخ اتهاماتی را بدهد که که در چند سال گذشته درباره گسترش فساد در بخش دولتی و وابستگان حکومتی مطرح بوده است.
محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران بارها در دوران فعالیت انتخاباتی خود، از وجود فساد گسترده در بخش های مختلف، به خصوص بخش نفت صحبت کرده بود اما ظاهرا تاکنون نشانی از وجود آنچه او از آن به عنوان "مافیای نفت" یاد می کرد یافت نشده است.
دادگاه های فساد مالی
پرونده این گروه هیچ شباهتی به سه پرونده پر سرو صدا و جنجالی یک دهه گذشته ایران ندارد. نه شبیه دادگاه ۱۲۳ میلیاردی بانک صادرات است و نه از جنس دادگاه غلامحسین کرباسچی بوده و نه ربطی به پرونده شهرام جزایری دارد.
دو تن از متهمین اصلی دادگاه ۱۲۳ میلیاردی بانک صادرات، فاضل خداداد و مرتضی رفقیدوست بودند که اولی به عنوان متهم اصلی پرونده به اعدام محکوم شد و دومی، مرتضی رفیقدوست، که برادرش محسن رفیقدوست رئیس وقت بنیاد مستضعفان بود و در جرگه مقامات صاحب نفوذ قرار داشت حبس ابد گرفت.
غلامحسین کرباسچی نیز شباهتی به این گروه نداشته است. او خود از جمله مقامات صاحب نفوذ بود که در میان رهبران عالی کشور طرفداران بسیاری داشت و مدیریتش در شهرداری اصفهان و هشت سال در تهران سبب شده بود که یک کرسی در هیات دولت برای خود داشته باشد.
برخی کارشناسان، دادگاه های پر سر و صدای فساد مالی را که تاکنون برگزار شده بیشتر سیاسی ارزیابی می کنند و می گویند جناح های سیاسی برای مقابله با یکدیگر از اهرم فساد مالی علیه رقبا استفاده می کنند.
اما بحث گسترش فساد و پدیده ای به نام آقازاده ها - فرزندان مقامات حکومتی- مدت هاست که بر سر زبان هاست اما این سئوال مطرح است که این آقازاده ها چه کسانی هستند و چرا کسی نامی از آنها نمی برد.
این سئوال همواره وجود دارد که انتشار برخی اسامی با عنوان "مجرمان اقتصادی" و "محکومان دانه درشت" تا چه اندازه می تواند هدف حکومت را برای مبارزه واقعی با فساد برآورده کرده و تردید ها را نسبت به نحوه برخورد با مجرمان اقتصادی برطرف کند.