نیویورک تایمز:دیک چنی،عامل ایران درکاخ سفیداست
نیویورک تایمز: چنی، عامل ایران در کاخ سفید است
روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در یکی از مقالات خود با انتقاد شدید از عملکرد دیک چنی معاون بوش، نوشته است که اقدامات وی بیشتر در خدمت ایران بوده تا آمریکا و می‌توان گفت که چنی عامل ایران در کاخ سفید است.
"نیکلاس کریستوف" NICHOLAS D. KRISTOFمی‌نویسد: اگر سرباز ۱۸ساله آمریکایی در حالی دستگیر می‌شد که قصد داشت اسناد نظامی را به جاسوسان ایرانی تحویل دهد آنگاه او را دستگیر و به چهارمیخ می‌کشیدند و سال‌ها به زندان می‌افکندند اما واقعیت این است که یک آمریکایی وجود دارد که بیشترین خدمات ارزشمند را به ایران ارایه کرده به گونه‌ای که این تردید در انسان ایجاد می‌شود آیا دیک چنی واقعا عامل ایران نیست؟
نویسنده نیویورک تایمز نوشته است: نخستین مداخله نظامی عمده دولت بوش سرنگونی نظام طالبان و به عبارتی بزرگترین دشمن شرقی تهران بود و پس از آن نیز واشنگتن بزرگترین دشمن غربی ایران یعنی صدام را سرنگون کرد.
نیویورک تایمز افزوده است:آیا این اتفاقی است که از میان ۱۹۳کشور دنیا ما دو همسایه ایران را سرنگون کردیم؟ در نظر بگیرد اوضاع عراق پس از جنگ چگونه پیش رفت، آمریکا ارتش عراق را منحل ، نظام بعث را از هم پاشید و به استقرار دولتی طرفدار ایران در بغداد کمک کرد. اگر روحانیون ایران سناریوی عراق را می‌نوشتند نمی‌توانستند اوضاع را بهتر از این برای خود پیش بینی کنند.
به نوشته این روزنامه ،ما در عراق جنگیدیم و ایران پیروز شد،آیا این هم اتفاقی است. اگر سیاست کلی دولت بوش در خاورمیانه مدنظر قرار گیرد، به مدت شش سال کاخ سفید از تندروهای اسرائیلی حمایت و از وارد شدن جدی در مناقشه اسراییل و فلسطین خودداری کرد نتیجه این شد که احساسات ضدآمریکایی و بنیادگرایی اسلامی در منطقه شدت گرفت.
"کاخ سفید تابستان گذشته نیز از تهاجم به لبنان حمایت کرد که این امر باعث شد جنبش مقاومت اسلامی حزب‌الله لبنان که عوامل ایران به شمار می‌روند به قهرمانان جهان عرب بدل شوند".
در این مقاله همچنین به شیوه عملکرد دولت بوش در دور کردن همپیمانان سابق واشنگتن در اروپا و آسیا اشاره و از این امر به عنوان کاهش‌دهنده فرصت ایجاد جبهه مشترک در مقابله با برنامه هسته‌ای ایران نام برده شده است.
نویسنده نیویورک تایمز تصریح می‌کند: گذشته از همه این موارد، چشم‌پوشی از شکنجه و ادامه بازداشتهای غیرقانونی در زندان پایگاه دریایی ارتش آمریکا در خلیج گوانتانامو باعث شد تا کاخ سفید دشمنی در جهان اسلام را به همراه آورد و زمانی که واشنگتن به انتقاد از سابقه حقوق بشر در ایران و کشورهای عربی پرداخت به حیله‌گری متهم گشت.
کریستوف با اشاره به تایید شکنجه توسط دیک چنی به پاسخ چنی اشاره می‌کند که گفته بود از نظر او این اقدامات دردآور نیستند چرا که شکنجه‌های رایج در زندان اوین نیز با تایید صورت گرفته است.
به نوشته نیویورک تایمز ،حتی سران ایران در داخل نیز توسط اقدامات چنی و بوش تقویت شده‌اند و تندروهای ایران که زمانی در داخل کشور منفور بودند اما سیاستهای دولت بوش ملی‌گرایان ایران را تقویت کرد و بهانه به دست محمود احمدی‌نژاد، رییس جمهوری بنیادگرای ایران داد.
نویسنده با طرح این سوال که چرا تمرکز بر چنی است تا بوش، می‌نویسد:
بخشی از علت این امر این است که چنی بیش از بوش بر دستورالعملهای تندرویانه تاکید کرده است اقداماتی که به نفع اهداف ایران تمام شدند. در داخل آمریکا نیز نقش وی در رسوایی اطلاعاتی "اسکوتر لیبی" و امتناع وی از اعتراف به خطاها به از کار افتادن دولت آمریکا و از بین رفتن وجهه آن منجر شد.
کریستوف می‌نویسد: آیا همه این مسایل اتفاقی رخ داده و یا این که می‌توان این امر را به عنوان راهنمایی تازه از سوی روسای چنی در تهران برای تخریب وجهه آمریکا تفسیر کرد.
نیویورک تایمز با طعنه افزوده است: بسیار خوب! آقای چنی بطور حتم عامل ایران نیست و حتی عامل کره‌شمالی هم نیست چرا که با شعار "ما با اشرار مذاکره نمی‌کنیم" خود باعث توسعه زرادخانه هسته‌ای پیونگ یانگ شد.
"همچنین بعید است آقای چنی مامور القاعده باشد حتی اگر اکنون پایگاه مهمی در عراق برای این گروه تروریستی فراهم آورده باشد".
نویسنده نیویورک تایمز تصریح دارد:بوش و چنی مانند کندی و جانسون که جنگ ویتنام را به راه انداختند، به منافع آمریکا زیان وارد کردند اقدامات آنها هنوز نیز اوضاع را بدتر می‌کند.
نیویورک تایمز توصیه می‌کند: منافع ملی ما به همان اندازه در برابر بی‌لیاقتی آسیب پذیر است که دربرابر اقدامات جاسوسی. ما باید این اقداماتی را که نتیجه معکوس می‌دهند شناسایی کرده و از آن دست بکشیم. این بار سخن از یک جاسوس در میان نیست بلکه صحبت از سیاست شکست خورده در میان است و زمان آن فرا رسیده که این سیاست‌ها را که سالهاست به ضرر منافع آمریکاست و بیش از آسیبهای جاسوسان و یا عوامل خارجی در ۲۰۰سال گذشته به منافع ملی ضرر رسانده، ریشه کن کنیم.
