چرا سربازان آمریکایی دسته گل به آب میدهند؟
در وحشتناکترین جنایت نیروهای آمریکایی در عراق، گروهی از سربازان مستقر در محمودیه، پس از نوشیدن چندین بطری ویسکی دستساز محلی، به یک دختر چهارده ساله عراقی تجاوز کرده و سپس دختر و خانواده وی را میکشند.
سربازان آمریکایی که کمکم وارد چهارمین و هفتمین سال اقامت خود در ینگه دنیا، عراق و افغانستان را دور از خانواده تجربه میکنند، آنقدر از نظر روحی به تنگ آمده و ناگزیر در این کشورهای اسلامی به شدت به الکل و مواد مخدر روی آوردهاند که البته به قیمت آبروریزی ارتش آمریکا تمام شده است.
به گزارش سرویس بینالملل «بازتاب» به نقل از «نیویورکتایمز»، در می 2004 «ژوستین. جی. لیلیس» در حال مستی با اسلحه M16 خود شروع به شلیک کردن میکند. شش ماه بعد در یک پایگاه نظامی نزدیک بغداد، پس از یک شب نوشیدن مشروبات، «کریس رولان» از تیپ سوم پیادهنظام، کلت 9 میلیمتری خود را بیرون کشیده و به سرباز دیگری شلیک میکند که باعث مرگ وی میشود. همچنین در مارس 2006 در جنایتی که وحشتناکترین جنایت نیروهای آمریکایی در عراق به شمار میرود، گروهی از سربازان مستقر در محمودیه، پس از نوشیدن چندین بطری ویسکی دستساز محلی که توسط سربازان ارتش عراق برای آنها تهیه شده بود، به یک دختر چهارده ساله عراقی تجاوز کرده و سپس دختر و خانواده وی را میکشند.
الکل که استفاده از آن از سوی نظامیان آمریکا در عراق و افغانستان به شدت ممنوع است، به یکی از مهمترین عوامل ارتکاب جرایم نیروهای اعزامشده به این مناطق تبدیل شده است.
اتهامات مربوط به الکل و مواد مخدر در بیش از یکسوم همه پروندههای کیفری ارتش در این دو منطقه جنگی دیده میشود که 240 مورد از 665 پرونده، منجر به محکومیت شده است.
73 مورد از 240 پرونده شامل جرایم مهم و بزرگی مانند قتل، تجاوز، سرقت مسلحانه و زورگیری بوده است. جرایم جنسی نیز باعث محرومیت دوازده نفر شده است. جرایم مرتبط با الکل نیز از سال 2004 تاکنون هر ساله رشد داشتهاند.
به گفته وکلای نظامیان، فرماندهان و پزشکانی که مشکلات روانی سربازان را درمان میکنند، به رغم ممنوعیتهای ارتش آمریکا درباره نوشیدنیهای الکلی و قوانین سفت و سخت اسلامی عراق در منع استفاده از این نوشیدنیها و مصرف مواد مخدر، مشروب بسیار ارزان بوده و برای سربازانی که به دنبال خوددرمانی تأثیرات افسردگیها و فشارهای جنگ هستند، یافتن اینها بسیار راحت است.
استفاده از الکل و مواد مخدر در مناطق جنگی، بازتاب تمایل گستردهتر به مصرف سنگینتر یا متناوب مشروب در میان پرسنل نظامی و به ویژه ارتش و تفنگداران آمریکایی است؛ در بخشی که به گفته پنتاگون، بیشترین میزان درگیریها را دارا هستند.
تحقیق بهداشتی منتشرشده در ژانویه از سوی پنتاگون، نشان میدهد که برای مثال؛ میزان مصرف الکل در ارتش از سال 2002 تا 2005، 30 درصد افزایش داشته که ممکن است نشانگر گسترش الگوی مصرف سنگین الکل در ارتش باشد. در حالی که میانگین مصرف الکل در نیروی دریایی و هوایی از سال 1980 که تحقیقات بهداشتی نظامیان آغاز شد، به طور مداوم کاهش داشته است. این میزان در ارتش و در میان تفنگداران از میانگین مصرف غیرنظامیان نیز بالاتر رفته است. برای نخستین بار در سال 1985 بیش از یکچهارم همه ارتشیان مورد نظرسنجی گفتهاند که معمولا مصرف الکل سنگینی را دارند و معمولا در هر جلسه، پنج مرتبه یا بیشتر مشروب مینوشند.
میزان مصرف قاچاقی مواد مخدر در میان پرسنل نظامی در سال 2005 هم افزایش داشته و به حدود 5 درصد رسیده که دو برابر میزان موجود در سال 1998 است و تحقیقات، این امر را عاملی برای نگرانی معرفی کردهاند.
تحقیقات همچنین از وجود دیگر مشکلات بهداشتی در ارتش نیز پرده برداشت. از محبوبیت رو به رشد جویدن تنباکو تا افزایش 20 درصدی اضافه وزن نفرات در دهه گذشته.
در ارتش، ارایه کمک راجع به مشکلات روانی شامل ناهنجاریهای الکل و مواد مخدر، به ویژه در میان افرادی که با یکدیگر رقابت دارند، به عنوان یک تابو شناخته میشود.
به رغم اینکه پنتاگون میلیونها دلار را صرف ایجاد سرگرمیهای دیگر کرده است، تخصیص بودجه برای مبارزه با مصرف الکل و مواد مخدر در طول زمان کاهش یافته است. هزینههای مربوط به کاهش مصرف الکل، تدخین و مبارزه با اضافه وزن، امسال به 74/7 میلیون دلار کاهش یافته که این میزان در سال 2005، 6/12 میلیون دلار بوده و با کاهشی 39 درصدی روبهرو شده است.
عدهای از پزشکان و کارشناسان بهداشت روانی، بر این باورند که گسترش استفاده از محرکهای روحی در ارتش، باعث شده تا افراد دارای سوابق کیفری نیز به استخدام ارتش درآمده که به نوبه خود میتواند عاملی برای افزایش مصرف این مواد باشد.
به دست آوردن این مواد در عراق، چندان سخت نیست و معمولا در قالب شیشههای رنگی و به ظاهر دارو به دست سربازان میرسد.
یکی از سرهنگهای بازنشسته ارتش میگوید: مشروبخواری در سالهای دهه 70، یک فرهنگ در ارتش بود، اما به تدریج دستورها تغییر کرد و در دهه 80 و 90 محدودیتهایی در میزان نوشیدن الکل در هر مراسم به وجود آمد.
بیش از 90 درصد جرایم جنسی مورد تعقیب ارتش تحت تأثیر مصرف الکل بوده است. به گفته یکی از وکلای سربازان، حدود نیمی از سربازان متهم به این جرایم در عراق، دارای نشانههای واضح اختلالات روانی و ضربات روحی حاصل از جنگ هستند که برای فرار از آنها به الکل و مواد مخدر پناه بردهاند.
در این زمینه، پنتاگون چند سایت را برای مبارزه با مشروبخواری نظامیان راهاندازی کرده است.
در همین حال، ژنرال پتیر پیس، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، نیز همجنسگرایی را عملی غیراخلاقی خوانده و خواستار این شد تا از فعالیت افرادی که به طور باز به این عمل اشتهار دارند، جلوگیری شود.
وی از طرح «نپرس، سیاست را نگو» پنتاگون حمایت کرد که مقرر میکند زنان و مردان همجنسگرا تا زمانی که تمایلات خود را خصوصی و مخفی نگه دارند، قادر به خدمت در نظام هستند.