«ناتوانی دفاع هوایی ایران در برابر حمله احتمالی»

  درحالی که بحث حمله به تاسیسات هسته ای ایران تاکنون بارها از سوی مقام های رسمی ایالات متحده آمریکا رد شده است، هفته نامه دفاعی – نظامی جینز (Jane's Intelligence) چاپ لندن، در تازه ترین شماره خود به ارزیابی توان دفاعی ایران در برابر حملات احتمالی پرداخته است. «نظامیان ایران کاملا از ضعف توان دفاع هوایی خود آگاه هستند و می دانند که در همان چند ساعت اول حمله احتمالی، همه این تاسیسات از بین می رود»

تحلیلگران معتقدند تنش در روابط ایران و آمریکا بر سر مساله پرونده اتمی جمهوری اسلامی، موقعیتی ایجاد کرده که هر لحظه می توان در انتظار وقوع یک حادثه بزرگ بود.

به نوشته نشریه Jane ، در پی حمله هوایی احتمالی به تاسیسات اتمی جمهوری اسلامی، بلافاصله تیمی از نیروهای آمریکایی که به نیروهای SEAD معروف هستند برای تخریب سیستم های دفاع موشکی ایران وارد عمل خواهند شد.

 به عقیده تحلیلگران مجله دفاعی جینز، واکنش متناسب ایران به حمله های هوایی احتمالی آمریکا بسیار دشوار خواهد بود زیرا به نوشته این هفته نامه، توان دفاع هوایی ایران تا حد زیادی به سیستم هایی وابسته است که بر روی زمین مستقر هستند.

جینز می نویسد: «بر پایه یک سناریو برای انجام حمله احتمالی، نیروهای آمریکایی ابتدا کار خود را با شلیک مداوم موشک های کروز به سوی تاسیسات دفاع هوایی ایران آغاز می کنند. اولویت آمریکا در این مرحله تخریب توان راداری ایران است و در پی نخستین شلیک ها، تیم هایی که در ارتش آمریکا نیروهای ویژه تخریب سیستم دفاع هوایی دشمن (یا به اختصار  (SEAD) ) نامیده می شوند وارد ایران می شوند تا با فلج کردن کامل توان دفاع هوایی ایران، راه را برای بمباران هواپیماها هموار کنند.»

به نوشته نشریه دفاعی جینز نظامیان ایران کاملا از ضعف توان دفاع هوایی خود که بخش اعظم آن در نقاطی ثابت استقرار یافته آگاه هستند و می دانند که در همان چند ساعت اول حمله احتمالی، همه این تاسیسات از بین می رود

به نوشته نشریه دفاعی جینز «نظامیان ایران کاملا از ضعف توان دفاع هوایی خود که بخش اعظم آن در نقاطی ثابت استقرار یافته آگاه هستند و می دانند که در همان چند ساعت اول حمله احتمالی، همه این تاسیسات از بین می رود.»

اما جینز یادآوری می کند که جمهوری اسلامی ایران اخیرا سرمایه گذاری سنگینی برای  توسعه واحدهای دفاع هوایی سیار و نامتمرکز در یک محل کرده است و نتیجه می گیرد که توانایی همین سیستم های دفاعی سیار ممکن است بر میزان موفقیت حمله هوایی آمریکا تاثیر بگذارد.

مجله دفاعی جینز در ادامه به نقش روسیه و بلاروس در تجهیز توان دفاع هوایی ایران می پردازد.

بهبود توان دفاع هوایی ایران تا حد زیادی به ۲۹ سیستم دفاع هوایی وابسته است که در ژانویه ۲۰۰۷ از روسیه به جمهوری اسلامی تحویل داده شد.

مقامات تهران این سیستم های دفاع موشکی که Tor-M۱ نام دارند را در چارچوب یک قرارداد نظامی به ارزش ۷۰۰ میلیون دلار از روسیه خریداری کردند و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در اوایل ماه فوریه از آزمایش موفقیت آمیز این سیستم دفاع موشکی در یک مانور نظامی خبرداد.

سیستم های دفاع موشکی Tor-M۱ با توانایی ردیابی، جا به جایی و شلیک ۸ موشک به سوی اهداف حمله کننده، قابلیت دفاعی ایران را تا حد زیادی بالا برده به ویژه که از دقت فراوانی برخوردار است.

اما به نوشته مجله جینز، مقام های جمهوری اسلامی سال ها بر روسیه فشار آوردند که سیستم موشک های دفاعی پیشرفته تری به نام   S-۳۰۰ در اختیار آنها  قرار دهد. این موضوع همواره با مخالفت روسیه رو به رو شده است.
 
به نوشته جینز، قابلیت سیستم های موشکی S-۳۰۰ نزدیک به توانایی موشک های پاتریوت آمریکایی و در برخی موارد بهتر از آن است.

مانند موشک های پاتریوت، موشک های S-۳۰۰ می توانند طیف گسترده ای از هدف ها شامل هواپیماها، موشک های کروز و یا موشک های بالیستیک را نابود کنند.

برخلاف سیستم های Tor-M۱ که تنها در یک حریم نزدیک یعنی تا حد ۱۲ کیلومتر قابلیت دفاع دارند، سیستم های S-۳۰۰ حتی می توانند اهدافی در فاصله ۳۰۰ کیلومتر و ارتفاع ۳۰ هزار متر را شناسایی کنند و از بین ببرند.

میزان دقت، کارآیی و موفقیت سیستم های S-۳۰۰  بسیار بالا تا حد ۹۸ درصد ارزیابی می شود.

با این همه روسیه تاکنون از فروش این سیستم های دفاع موشکی به ایران خودداری کرده و به نظر می رسد که دلیل این خودداری، نگرانی از بدتر شدن رابطه مسکو با آمریکا و اسراییل باشد.

به نوشته مجله جینز نکته اینجا است که بلاروس در سال ۲۰۰۵ قراردادی برای تحویل گرفتن تعداد نامشخصی از نوع مدرن این سیستم های موشکی با روسیه امضا کرد و شاید بتواند با موافقت برخی مقام های روسیه، تعدادی از این سیستم ها را به ایران واگذار کند.

جینز، مذاکرات اخیر مقام های وزارت دفاع ایران و بلاروس را در همین چارچوب می بیند.

هفته نامه جینز در پایان به قابلیت دیگر انواع موشک های آمریکایی از جمله HARM  می پردازد که در صورت حمله احتمالی می توانند همه توانایی دفاع هوایی ایران را از کار بیاندازند.

علاوه بر این ها جینز به این نکته اشاره می کند که ناوگان دریایی ارتش آمریکا که اکنون با صدها موشک کروز Tomahawk در خلیج فارس مستقر است و یا واحدهایی که در خاک افغانستان و عراق قرار دارند، در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه می توان با کمترین میزان خسارت به هواپیماها یا موشک های آمریکایی، اهداف اتمی و نظامی ایران را از بین برد.