دیوید بلین سلطان شعبده‌بازانو تردست‌ها

دیوید بلین سلطان تردست‌ها

شعبده‌بازان و تردست‌های معدودی هستند که با کار خود به شهرت جهانی می‌رسند. افرادی همچون «دیوید کاپرفیلد» که توجه همگان را به سوی خود جلب کرده بود. دیوید بلین نیز یکی از این تردستان مرموز و ابهام‌آمیز آمریکایی است که قصد دارد میزان محدودیت‌های بدن انسان را با چند شبانه‌روز گرسنه و تشنه ماندن یا معلق شدن در میان زمین و آسمان و کارهایی از این قبیل، مورد آزمایش قرار دهد. بلین تاکنون کارهای عجیب و شگفت‌انگیز بسیاری انجام داده و حیرت همگان را برانگیخته است ولی او نیز همچون تمام تردست‌ها و شعبده‌بازها کار خود را با برنامه‌های پیش پا افتاده و ساده آغاز کرد. او از چهار سالگی به این هنر روی آورد و از اواسط دهه نود آهسته آهسته به شهرت رسید.
    
    تولد یک تردست

    «دیوید بلین» روز چهارم آوریل سال 1973 در «بروکلین» واقع در نیویورک سیتی در ایالات متحده آمریکا و با نام کامل «دیوید بلین وایت» به دنیا آمد. پدرش مردی اسپانیایی، پورتوریکویی و مادرش «پاتریس وایت» یک یهودی روس بود. پاتریس، مادر مجرد دیوید در حالی او را بزرگ کرد که برای امرار معاش در سه جای مختلف کار می‌کرد. او هیچ وقت پدرش را ندید. وقتی چهار سال داشت در مترو یک شعبده‌باز را دید و تصمیم گرفت این هنر را یاد بگیرد. از آن جا که دیوید کودکی باهوش بود و شعبده‌بازی با ریاضیات و علوم رابطه مستقیمی داشت، او را به خود جلب کرد. مادربزرگ دیوید که یک کولی بود، چند کارت تردستی به او داد. دیوید که پولی برای خریدن کتاب‌های شعبده‌بازی نداشت به کتابخانه می‌رفت و ساعت‌های متمادی در مورد این حرفه مطالعه می‌کرد. وقتی ده سال داشت مادرش مجددا ازدواج کرد و او صاحب یک برادر ناتنی به نام «مایکل» شد. بعد از تولد مایکل، دیوید به مدرسه بازیگری رفت و در آن جا به تحصیل پرداخت. وقتی 16 سال داشت در برابر چشمان حیرت‌زده پزشکش، خود را کمی در هوا شناور ساخت، دکتر بلافاصله او را بستری کرد و آزمایش‌هایی بر روی وی انجام داد. وقتی 21 سال داشت مادرش در اثر بیماری سرطان از دنیا رفت. پاتریس در زمان مرگ تنها 48 سال داشت و رابطه آن دو خیلی نزدیک بود، به همین خاطر غم از دست دادن مادر به شدت به او فشار می‌آورد. از آن زمان دیوید تمام زندگی اش را وقف شعبده‌بازی کرد.
    
    شغل خیابانی
    او ابتدا در خیابان‌ها حقه‌های کارتی انجام می‌داد و تردستی می‌کرد. تردستی‌هایی همچون شناور شدن در هوا یا زنده کردن حشرات مرده. کمی بعد، از یک گروه کوچک فیلمبرداری برای ضبط کارهای خود استفاده کرد و همین اقدام باعث شد کم‌کم هنرش به تلویزیون هم کشیده شود. بعدها به کارهای بدلکارانه و نمایش‌هایی که نیاز به تحمل و بردباری بسیار داشت روی آورد.
    
    زنده به گور شدن
    بلین روز پنجم آوریل سال 1999 در برابر دیدگان تماشاچیان در جلوی ساختمان معروفی در نیویورک سیتی، درون یک تابوت شیشه‌ای قرار گرفت و مدت هفت روز در یک گودال خوابید. روی این تابوت، تابوت شیشه‌ای دیگری درست به همان اندازه قرار داشت که پر از آب شده بود. محفظه‌های خالی اطراف این تابوت‌ها نیز با خاک پر شده بودند. مردم شبانه‌روز می‌توانستند او را تماشا کنند. دیوید طبق برنامه روز 12 آوریل از تابوت خود بیرون آمد.
    
    منجمد شده در تایم

    دیوید بلین روز دوشنبه بیست و هفتم نوامبر سال 2000 کار بدلکارانه جدیدی به نام «منجمد شده در تایم» را انجام داد که به طور مستقیم از یک شبکه تلویزیونی پخش می‌شد. بلین در یک جعبه شیشه‌ای پر از یخ که در میدان تایمز در نیویورک گذاشته شده بود، قرار گرفت. دو لوله، هوا و آب مورد نیاز را به بلین می‌رساندند. او 61 ساعت و 40 دقیقه و 15 ثانیه در این جعبه پر از یخ دوام آورد. این جعبه بزرگ بر روی یک سکو قرار داده شده بود که زیر آن خالی بود و بدین ترتیب همه مطمئن می‌شدند که بلین در تمام این مدت، درون یخ‌ها بوده است. پس از این‌که بلین از جعبه یخ بیرون آورده شد به سرعت توسط اطرافیان به بیمارستان منتقل شد زیرا پزشکان می‌ترسیدند او دچار شوک شده باشد.
    
    سرگیجه
    کار بعدی بلین «سرگیجه» نام داشت. او برای انجام این عمل خاص، مدت‌ها در شهر لوس‌آنجلس تمرین می‌کرد و قرار بود روز 11 سپتامبر 2001 این عملیات را انجام دهد ولی با بروز حادثه معروف 11 سپتامبر برنامه او به هم خورد و اجبارا به تعویق افتاد. بلین روز دوشنبه 22 می‌ سال 2002 عملیات خود را در «بریانت پارک» واقع در شهر نیویورک انجام داد. در این نمایش یک جرثقیل بلین را به بالای یک ستون نود فوتی که 22 اینچ پهنا داشت، قرار داد. او دقیقا 34 ساعت و 23 دقیقه بدون آب و غذا یا چیزی که به آن تکیه بدهد، بر روی ستون ایستاد. بالاخره وقتی زانوهایش دیگر طاقت ایستادن نداشت بر روی جعبه‌های مقوایی (به ارتفاع 7/3 متر) که برای همین منظور در کنار ستون قرار داده شده بود، پرید.
    
    بر فراز زمین

    روز پنجم سپتامبر سال 2003 بلین 44 روز تمام درون یک جعبه شیشه‌ای که در ارتفاع نه متری بر فراز پارک پاترفیلدز در ضلع جنوبی رودخانه تایمز در لندن قرار داشت، ماند. ابعاد این جعبه 90×210×210 سانتیمتر بود و یک دوربین کوچک در گوشه‌ای از آن تعبیه شده بود تا تماشاگران بتوانند دقیقا ببینند او درون جعبه چه می‌کند. در طول این مدت عکس‌العمل‌های مختلفی از سوی مردم دیده می‌شد. بعضی‌ها به سوی او تخم‌مرغ پرت می‌کردند. بعضی برایش دست می‌زدند و پنج نفر هم برای نشان دادن حمایت خود از بلین، تمام این مدت را زیر این جعبه معلق زندگی کردند. بالاخره در روز 19 اکتبر، بلین در حالی که زیر لب زمزمه می‌کرد «همه شما را دوست دارم» از جعبه بیرون آمد و به سرعت به بیمارستان منتقل شد. او به شدت لاغر و نحیف شده بود و بعدها اعلام کرد در این مدت 5/24 کیلوگرم وزن کم کرده است.
    
    غرق شده در آب
    روز اول ماه می‌ سال 2006 بلین به درون یک کره، شیشه‌ای پر از آب به قطر 4/2 متر رفت. این کره مقابل مرکز لینکلن در نیویورک قرار داده شده و لوله‌هایی برای ورود مواد غذایی و هوا در آن تعبیه شده بود. او در این نمایش، علاوه بر قرار گرفتن در این محفظه، رکورد نفس نکشیدن را هشت دقیقه و 58 ثانیه بهبود بخشید. بلین بعد از یک هفته، وقتی می‌خواست از کره بیرون بیاید باید دستبندها و زنجیرهایی که به پاهایش بسته شده بود را باز می‌کرد ولی با آخرین دستبند مشکل پیدا کرد و نتوانست آن را باز نماید و بالاخره درست چند ثانیه قبل از بیهوشی در اثر نرسیدن هوا توسط غواصان حاضر در محل، نجات یافت. او پس از انجام این عملیات، چند بار در بیمارستان بستری شد و موافقت کرد تا پزشکان درباره اثرات زیر آب ماندن بر روی بدن او مطالعه نمایند. طبق نظر پزشکان، پوست انگشتان دست و پای او پس از یک هفته در آب ماندن از بین رفته و نارسایی کبد پیدا کرده است.
    
    ژیروسکوپ (گردش‌نما)
    روز یکشنبه نوزدهم نوامبر سال 2006 بلین اعلام کرد قصد دارد عملیات جدیدی را اجرا نماید. او به گزارشگران گفت می‌‌خواهد در ارتفاع 12 متری روی زمین و بر روی یک ژیروسکوپ غول‌آسا قرار گیرد و با طناب به آن بسته شود. برنامه او این بود که 16 ساعت پس از شروع چرخش ژیروسکوپ، خود را از طناب‌ها آزاد کند. لازم به ذکر است که این ژیروسکوپ، هشت بار در دقیقه می‌چرخید. عملیات بلین روز 21 نوامبر سال 2006 شروع شد. او قبل از قرار گرفتن بر روی ژیروسکوپ گفت: «این دفعه کارم برایم جالب است چون یک جور سرگرمی و بازی هم هست.» بلین پس از دو روز ماندن بر روی حلقه‌های بزرگ ژیروسکوپ، با باز کردن طناب‌ها خود را نجات داد و به پایین پرید و سپس به گفته حاضران در محل، لنگان لنگان به طرف یک تاکسی رفت و سوار آن شد. بلین که این نمایش را برای جمع‌آوری کمک‌های خیریه انجام داده بود، به مناسبت پیروزی، به صد کودک یتیم و فقیر هدایای 500 دلاری اهدا کرد.
    
    نمایش‌های لغو شده

    پس از انجام نمایش «بر فراز زمین» بلین در رسانه‌ها اعلام کرد که یکی از کارهای آینده‌اش «شیرجه مرگ» نام دارد و او می‌‌خواهد از ارتفاع چند صد فوتی و از داخل یک هلی‌کوپتر به داخل رودخانه بپرد. قرار بود این عملیات به مناسبت تولد 21 سالگی او یعنی روز چهارم آوریل 2004 انجام گیرد ولی روز اول آوریل و سه روز پیش از روز موعود، سخنگوی او اعلام کرد عملیات لغو شده است.
    در یک برنامه دیگر، او در برابر چشمان تماشاگران، قلب خود را از سینه‌اش بیرون آورد (یا شاید بهتر باشد که بگوییم، وانمود کرد قلبش را بیرون آورده است) و سپس غش کرد. این برنامه قرار بود از شبکه NBC پخش شود ولی این طور نشد. این شبکه اعلام کرد که حضار از دیدن این صحنه به شدت ترسیده و شوکه شدند و بعضی از آنها با جیغ و فریاد از سالن بیرون دویدند و برنامه به هم خورد.
    دیوید بلین عاشق انجام کارهای غیرممکن است. هر نمایش او نسبت به نمایش قبلی، خطرناک‌تر به نظر می‌رسد و ظاهرا بلین قصد دارد تا آخر عمر برای مردم شعبده‌باز کند. دیوید با زنانی همچون مدونا، فیونا اپل و جوزی موران (مدل لباس) رابطه داشته و دوستی نزدیکی با لئوناردو دی‌کاپریو دارد. او برای ستارگانی همچون آل پاچینو، جک نیکلسون، آرنولد شوارتزنگر و پرزیدنت کلینتون برنامه اجرا کرده است.