تجمع مقابل سفارت ایران در لندن

معترضین به کنفرانس پلاکارد و نوشته هایی دستشون بود که درخواست میکرد که: "اونها رو به خونه برگردونید" و زیر این نوشته عکس سه سرباز اسیر اسرائیلی چاپ شده بود. در مقابل، پلاکارد یهودیان مدافع ایران حاوی مطالب مختلفی بود از قبیل: " صهیونیسم و یهودیت مطلقا در تضاد اند"، "هولوکاست اشغال فلسطین رو توجیه نمی کنه" ، "ما تعدی صهیونیسم علیه ایران رو محکوم می کنیم." البته به جز این ها پلاکاردهایی هم توسط تعدادی مسلمان بلند شده بود که در اونها آمده بود که: "اسرائیل رو بایکوت کنیم" و یا " ما، همه حزب الله هستیم!". علاوه بر این پلاکارد ها و نوشته ها یکی دوتا پرچم کوچک اسرائیل هم در دستان گروه نخست، یک پرچم بزرگ ایران که کلی هم جلب توجه میکرد و پرچم حزب الله لبنان هم در دست گروه دوم دیده می شد.

روشن بودن نور افکن پلیس و وجود حصار های فلزی جلوی سفارت از ساعتی قبل از تجمع حاکی از خبری بود. همه چیز برای کسی مثل من که سرش برای اینجور چیزا درد میکنه مهیا بود که بخوام ساعتی بعد با دوربینم دوباره برگردم طرف سفارت. این تجمع رو اول طرفداران صهیونیسم آغاز کرده بودند اما این حق طرف دیگر هم بود که بخوان مخالفت خودشون رو با اونها نشون بدهند. وظیفه پلیس هم این وسط این میشه که امنیت هر دو طرف رو تضمین کنند.

<!--[if !vml]--><!--[endif]-->از فرصت استفاده کردم و رفتم با یهودی های طرفدار ایران صحبت کردم تا ببینم علت طرفداری اونها از ایران و این همه شوق برای بلند کردن پرچم ایران و حزب الله چی میتونه باشه؟! البته خیلی هم دلم می خواست بعد از شنیدن حرفهای اونها با گروه مخالف هم حرف بزنم اما حقیقتش اینه با خشمی که در نگاه های اونها بود ترسیدم برم طرفشون.

خلاصه ی حرف هام با این یهودی ها این می شه که اونها صهیونیسم رو جزوی از دین یهود نمی دونند. برای استدلال هم این سوال رو پرسید که اگر صهیونیسم جزئی از آیین یهود است پس چرا بعد از صد ها سال در چند دهه ی اخیر از اون حرف به میان می آد؟ اونها ادعا میکردند که صهیونیست ها به نام دین بچه ها و مردم فلسطین رو می کشند در حالی که در دین یهود هیچ راهی وجود نداره که کسی بخواد همچین استنباطی از دین داشته باشه، بر عکس یهودیت همواره تاکید بر بنا نهادن نهاد های خیریه داشته تا به نیازمندان کمک بشه.

کسی که با او صحبت می کردم ادعا می کرد که یهودیان زیادی هستند که مثل او فکر می کنند اما آنها می ترسن بیان و مخالفتشون رو نشون بدن. او گفت که در آیین یهود ما باور داریم که از سرزمین مقدس خارج شدیم و منتظریم تا منجی برگرده و ما هم به سرزمین خودمون بازگردیم اما اون روز مسلمان و مسیحی و یهودی با صلح و آرامش و دوش به دوش هم به سرزمین مقدس پا می ذارن و این که قبل از آن زمان کسی بخواهد به زور یک کشور یهودی را آنجا تشکیل دهد در آیین یهود وجود ندارد و خلاف دین است.

این آقا از ایران خیلی خوشش می آمد و بعد از اینکه با پرچ ایران عکس گرفت گفت : "برای من افتخاری بود که پرچم ایران رو بلند کردم." راجع به علاقه اش نسبت به ایران پرسیدم، گفت یهودی ها در کشور شما آزادند. در کشور شما ارائه شراب ممنوع است و از لحاظ اسلام هم حرام، اما نوشیدن شراب جزئی از آیین یهود است برای همین در ایران به یهودی ها اجازه داده شده تا شراب درست کنند و در مراسم های خود بنوشند و این به تصویب مجلس هم رسیده. اما همین یهودی هایی که به ایران سفر کرده اند، دیگه این امکان رو ندارند که به اسرائیل برگردند چون که از ایران دیدار داشتند. کسی در اسرائیل جرات نداره حرف هایی رو که الان می زنم رو انجا بزنه.

با وجود اینکه این تجمع رو مخالفین ایران راه انداخته بودند و تعداد اونها هم خیلی بیشتر از طرفداران ایران بود (اگر چه اونها هم بر خلاف انتظار من چندان زیاد نبودند) اما دائما عکاس ها مشغول عکس برداری از طرفداران ایران بودند. هر از گاهی هم یکی دو نفر از جاگاه مخالفین می اومدند و فحش یا تکیه ایی بار این طرفی ها می کردند و می رفتند.

خلاصه اگه فرصتی بشه دوباره پیش این یهودی ها می رم. اما خیلی دلم می خواد با یک صهیونیست هم حرف برنم. صهیونیست هایی که من دیدم یا کلا حرفی نمی زنند و یا خیلی احساسی می شن و شور می گیرن که باز نتیجه اش این میشه که حرف نمی زنند!!

اگه کسی یه طرفدار صهیونیسم که بتونه محترم و آروم بشینه صحبت کنیم رو می شناسه به منم معرفی کنه.

 ( وبلاگ حامد در لندن)