گزارش خبرنگار بی بی سی از سفر با شورشیان طالبان

در جهان، هیچ گروه شبه نظامی، به اندازه طالبان، سیار و متحرک نیست.

سربازان طالبان، به جز تفنگ، چیز دیگری به همراه ندارند

خاطرم هست زمانی که به همراه طالبان، در میانه دهه نود میلادی همسفر بودم، آنها با استفاده از همین خاصیت سیال بودن، رقبای شان در گروههای مجاهدین را کنار زدند و بر بیشتر خاک افغانستان تسلط یافتند.

آنها در حالی که هیچ وسیله دیگری به جز سلاح، به همراه نداشتند، خود را دسته دسته پشت وانتهای تویوتا جا می کردند. همین باعث می شد که طالبان بتوانند سریعتر و چابک تر عمل کنند.

سرزمین خشک و خالی شمال هلمند، به خوبی با طالبان وفق پیدا می کند.

سربازان طالبان، هفته گذشته پس از یک مسابقه نفس گیر سرعت و گشت زنی (گزمه) آزادنه در یک بیابان وسیع، با فریاد در ساحل یک رودخانه کم آب توقف کردند.

وقت غروب آفتاب و موقع نماز مغرب، پیش از افطار بود.

آنها پیش از نماز، با استفاده از آب جمع شده در یک گوشه از بستر رودخانه وضو گرفتندو

افغانستان در سالهای گذشته، درگیر خشکسالی جدی بوده است. اما به نظر نمی رسد که کمبود آب، باعث نگرانی طالبان پرطاقت شود.

آنها دندانهای شان را با استفاده از چوب های کوچک (مسواک عربی) می شویند و خود را در شالهای نازکی که به همراه دارند می پیچند و می خوابند.

درنده خویی و اشتهای طالبان برای کشتن، نیروهای بریتانیایی را شگفت زده کرده است.

طالبان معقتدند که بهشت در دسترس آنهاست، بنابراین، بسیاری از جنگجویان این گروه از مرگ نمی ترسند.

شب هنگام وقتی در یک روستا توقف کردیم، طالبان به گروههای کوچک تری تقسیم شدند تا برای خوردن غذا، به خانه های مختلف بروند.

آنها شب را در هر خانه ای که بگذرانند، تقاضای غذا و سرپناه می کنند، اما به سختی می توان حدس زد که آیا روستاییان، واقعاً از دادن غذا و سرپناه به سربازان طالبان راضی هستند یا نه.

پایگاه قدرت

	جنگجویان طالبان، وحشی و نترس به نظر می رسند

این روستاههای دور افتاده که در دشتهای وسیع هلمند پراکنده اند، بسیار فقیرند، اما خشکسالی های پیاپی، بر فقر این روستاییان افزوده است.

غذایی که ما در آن شریک شدیم، فقط یک کاسه برنج و خورش بامیه، بود.

ناکامی تلاشها برای تغییر شرایط زندگی در جنوب افغانستان در کنار گسترش فساد در ادارات دولتی و ارتش، به گسترش نفوذ طالبان دامن زده است.

تا پیش از کنترل طالبان بر جنوب افغانستان در سال ۱۹۹۴، شرکت های باربری، از وجود چوب بندی ها (ایستگاههای بازرسی) پرشمار در طول جاده ها، که از رانندگان و مسافران پول می گرفتند، شکایت داشتند.

برچیده شدن این ایستگاههای غیرقانونی توسط طالبان، باعث شد که شرکتهای باربری، از طالبان حمایت کنند.

در حال حاضر، سربازان دولتی در چوب بندی های جاده ای مستقر شده اند و از رانندگان پول می گیرند.

ناکامی جامعه جهانی در پایان دادن به این تخطی ها، ماموریت سربازان تحت امر ناتو در جنوب افغانستان را بسیار مشکل تر کرده است.

محمد حنیف سخنگوی طالبان می گوید: "نخستین دلیل تشکیل جنبش اسلامی طالبان در ابتدا، نگرانی مردم از وجود فساد بود. مردم از وجود دولتی های رشوه خوار خسته شده بودند."

این سخنگوی طالبان می افزاید: "ما آمدیم و تقریباً سراسر کشور را از وجود شیطان فساد و فرماندهان فساد نجات دادیم. به این سبب است که اکنون مردم بار دیگر از طالبان حمایت می کنند".

تلفات غیرنظامیان

	شیر و نور احمد، دو کودک افغان، زمانی که یک بمب بر خانه آنها فرود آمد، یتیم شدند

تشدید مناقشات به نفع طالبان است. برای ناتو سخت است که با وجود تلفاتی که به غیرنظامیان وارد می شود، عملیات خود در افغانستان را، انساندوستانه بنامد.

طالبان ادعای نیروهای بریتانیایی، مبنی بر کشتن صدها عضو این گروه را رد می کنند و می گویند از آنجایی که آنها همانند مردم محلی، لباس می پوشند، برای سربازان خارجی مشکل است که طالبان را از روستاییان عادی تشخیص دهند.

به روستایی رفتم که در شب هفتم اکتبر، در اثر حمله هوایی نیروهای بریتانیایی نابود شده بود. مردم عصبانی این روستا، به دلیل این که من هم بریتانیایی بودم، به شدت از سخن گفتن با من خودداری می کردند.

یک نفر فقط به پاره های لباس خونین زنان در ویرانه های روستا اشاره کرد و به تلخی گفت: "این است خانه هایی که می خواهند برای ما بسازند؟"

منابع ناتو می گویند که این روستا، محل فعالیت شورشیان طالبان بوده است که به نیروهای ناتو حمله کردند.

 

سربازان بریتانیایی به وسیله هلی کوپتر وارد این روستا شدند و یک فرد مظنون را دستگیر کردند و رفتند، اما هجوم آنان به این روستا، جان شش عضو یک خانواده، از جمله سه دختر خورد سال را گرفت و بخشهایی از یک مسجد را ویران کرد.

آوارگان جنگ

هزاران نفر در اثر درگیریها در جنوب افغانستان خانه های خود را ترک کردند. بسیاری از آنها در تلاش برای پناه گرفتن در شهر قندهار هستند.

هجوم پناهجویان به شهر قندهار، مسئولان برنامه جهانی غذا (WFP) را تحت فشار جدی قرار داده است.

آنها نگران خانه ها و مزارع شان هستند که پس از ترک مناطق خود رها کرده اند.

این مردم، اگرچه از حامیان فعال طالبان نیستند، اما روشن است که ناتو را مسئول افزایش خشونتها می دانند.

حافظه مردم

	در جهان هیچ گروه شبه نظامی، به اندازه طالبان، سیال و متحرک نیست

مردی به نام نظر محمد که روستای خود را ترک کرده و اکنون به همراه خانواده اش در حاشیه یک ساختمان در قندهار خیمه زده است، می گوید بیشترین نفع را در این درگیریها، طالبان می برند.

او می گوید: "بسیار واضح است. هم اکنون ما می بینیم که خارجی ها با تانک وارد باغها و مزارع ما می شوند و محصولات (زراعتی) مردم را نابود می کنند. آنها (با تانکهایشان) دیوارها را خراب می کنند و از باغها می گذرند".

نظر محمد می افزاید: "وقتی خارجی ها اینگونه وارد روستا می شوند، هیچکس نمی تواند با آنها همکاری کند".

اما یک عامل دیگر هم هست که باعث تقویت روحیه طالبان می شود. شماری از آنها مدارس مذهبی بنیادگرای پاکستان درس خوانده اند. مدارسی که در طول یک دهه، شمار بسیار زیادی طالب تولید کرده است.

اما همه آنها داستان پیروزی های قبلی افغانستان بر ارتش بریتانیا را می دانند.

داستانهایی از نبردهای پیروزمندانه افغانستان در برابر بریتانیا در سالهای ۱۸۴۲ و ۱۸۸۰ میلادی، و شکست ارتش شوروی سابق در دهه ۱۹۸۰، در ذهن بیشتر مردم افغانستان نقش بسته است.

جنگجویان طالبان، پس از شکست در سال ۲۰۰۱ میلادی، در کوهها پنهان شدند، اما پنج سال بعد، بازگشتند و به نبرد با دشمن قدیمی خود پرداختند.

واکنش ناتو

یک سخنگوی ناتو، از بخشهایی از گزارش دیوید لوین خبرنگار بی بی سی از جنوب افغانستان انتقاد کرد.

مارک لیتی این گزارش را، "جانبدارانه و به نفع طالبان" خواند.

در بخشی از گزارش دیوید لوین، به حمله سربازان بریتانیایی ناتو به یک روستا و "تلفات کودکان" اشاره شده است.

اما مارک لیتی، سخنگوی ناتو در افغانستان می گوید که در این حمله، هیچ کودکی کشته نشده است.

آقای لیتی، پس از پخش این گزارش از تلویزیون بی بی سی، به دفتر بی بی سی در کابل تماس گرفت و گفت: "ادعای طالبان که می گویند در بمباران روستا، کودکان کشته شده اند، نادرست است. در این منطقه، هیچ کودکی نبود. این روستا، یک روستای معمولی نبود، بلکه مخفیگاه طالبان بود".

سخنگوی ناتو حمله به این روستا را "دقیق" خواند و گفت که چند "فرمانده بلندپایه طالبان" در این حمله هدف قرار گرفتند و کشته شدند.

مارک لیتی همچنین در این تماس تلفنی، به آتش زدن مکاتب (مدرسه ها) توسط طالبان اشاره کرد

منبع : بی بی سی فارسی