فقط کافى است یک دقیقه مقابل ویترین فروشگاه هاى عرضه لوازم آرایشى بایستیم و به انواع و اقسام ریمل، کرم پودر، سایه و رژلب که در رنگ هاى متنوع و جعبه هاى زیبا از پشت شیشه خودنمایى مى کنند، خیره شویم. به دقیقه دوم نمى رسد که هوس یکى از آنها به سرمان مى زند و خود را تسلیم فاکتور فروش مى کنیم. معلوم نیست چه جاذبه اى در لوازم آرایشى نهفته که آدم را در عرض چند دقیقه ناچیز به تکاپوى خرید مى اندازد. مطمئناً جادوى رنگ ها در آن بى تاثیر نیست. دیدن چند ردیف سایه مثل مداد رنگى هایى که در یک جعبه بیست و چهارتایى کنار هم چیده شدند کافى است که آدم را یک هو به وسوسه خرید بیندازد. وسوسه لوازم آرایش ریشه اى تاریخى دارد. از تصویر معروفى که کلئوپاترا را نشسته بر صندلى مقابل چندین جا عطرى و سرمه دان نشان مى دهد، مى توان قدمت آن را فهمید. اولین مردمانى که از لوازم آرایش (البته نه به شکل امروزى) استفاده مى کردند، مصریان بودند. در حدود ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح براى مراسم مذهبى عطریات و لوازم آرایش مصرف مى کردند. عصاره گیاهان معطر را به بدن مى مالیدند تا پوستى نرم و خوشبو داشته باشند. استفاده از حمام معطر نیز به این دوران تعلق دارد. حمام شیر که کلئوپاترا براى زیبایى پوستش استفاده مى کرد، امروزه چنان مورد توجه متخصصین پوست قرار گرفته که در بسیارى از انستیتوهاى پاریس وان شیر را مى توان دید. رومى ها نیز از شیر الاغ براى صاف و صیقلى شدن پوست شان استفاده مى کردند. لوازم آرایش آن زمان از ریشه، برگ و صمغ درختان و برخى مواد معدنى مثل محلول کربنات دو پلمب که در نقاشى به عنوان رنگ سفید به کار مى رفت، تهیه مى شدند. مصرى ها از دوده چراغ براى سیاهى ابروها و یا اکسیدآهن براى تهیه سرخاب استفاده مى کردند. یونانى ها همچنان از مخلوط ریشه گیاهان با روغن به عنوان سفت کننده پوست بهره مى گرفتند. از قرون وسطى به بعد آرایش کم کم به شیوه امروزى درآمد. بیشتر مواد رنگى روى گونه ها و لب ها زده مى شد. صورت سفید، موهاى بور، گونه هاى برجسته قرمز و لبان قرمز فرم دلخواه زنان آن زمان بود. از ترکیب سفیده تخم مرغ، لیمو، نمک حاوى اسیدبوریک و سدیم براى سفید کردن صورت، از زعفران براى قرمزى لب ها و از نعناع براى سفید کردن دندان ها استفاده مى کردند. در قرن پانزدهم که فلورانس تحت حکومت مدیچى ها بود، ایتالیا به عنوان مرکز زیبایى مورد توجه قرار گرفت. کاترین مدیچى نیز نخستین مرکز عطر و لوازم آرایش به نام Santa maria novella در فلورانس را راه اندازى کرد. پس از اینکه ملکه فرانسه شد اولین مرکز آرایش در پاریس را نیز تاسیس کرد. در همین زمان استفاده از گیاهان و میوه ها به عنوان ماسک نزد زنان ثروتمند اروپا متداول شد. ماسک هایى که از ترکیب پودر پیاز، کره، عسل، آرد حبوبات، تخم مرغ و چربى غاز ساخته مى شدند و براى صاف شدن پوست به کار مى رفتند. در این زمان آرایش چشم زیاد باب نبود، آنچه بیش از همه روى صورت نمایان بود، سرخى گونه ها و لب ها بود. اما در قرن ۱۸ قرمزى آرایش ها کم شد. لب ها و گونه ها صورتى شدند. اما چشم ها همچنان بدون آرایش ماندند. در قرن ۱۹ که مادام دکولاس انستیتو زیبایى و سلامت پوست در پاریس را راه انداخت اولین نوع سایه و رژلب و رژگونه هاى رنگى به بازار آمدند. مادام که بیش از آرایش به سلامت پوست اهمیت مى داد، براى اولین بار کرم هاى آرایش را با گیاهان دارویى مخلوط مى کرد و در دسترس مشتریان قرار مى داد. «از زمان جنگ جهانى دوم تا به امروز دنیاى آرایش سه مرحله را طى کرده، یکى سال هاى جنگ، که سال رکود لوازم آرایش بود. دومى، از ۱۹۴۵ تا ۱۹۸۰ که به دوره افراط و زیاده روى آرایش معروف است و دیگرى از اواخر ۸۰ تا به امروز که آرایش بیش از آنکه به شکل نقاب رنگین روى صورت باشد، ترمیمى و تکمیل کننده عیوب و ناهموارى هاى صورت است. ابروهاى باریک، سایه هاى کمرنگ، گونه هاى ملایم و رژلب هاى براق از ویژگى هاى این دوره آرایشى اند.» اینها جملات النا ملیک است. کسى که در ایتالیا «بانوى آرایش» مى نامندش و جزء پایه گذاران رشته گریم در ایتالیا است و اکنون مدیریت شرکت آرایش Lierac را بر عهده دارد. ملیک با اینکه بانوى آرایش نام گرفته ولى بى هیچ آرایشى در محافل هنرى ظاهر مى شود. موهاى کوتاه خرمایى دارد و به جز یک رژلب قرمز از محصولات آرایش دیگرى استفاده نمى کند. به قدرى ساده است که وقتى او را در رستوران Panamaمیلان (جایى که قرار گذاشته بودیم) دیدم، فکر کردم شخصى است که براى شنیدن این گفت وگو آمده است. چرا که ملیک از ستون نویسان پروپا قرص مجلات آرایشى در ایتالیا است. النا ملیک، زاده ایتالیا است و اصالتى ارمنى دارد. مادرش آلساندرا ملیک باباخانیان یکى از ارامنه ساکن پترزبورگ است که در جنگ جهانى دوم به میلان مى رود و به عنوان گریمور در سالن تئاتر میلان مشغول به فعالیت مى شود. النا پس از راه انداختن یک سالن آرایش با کمک یک متخصص پوست به نام دکتر پایوت به پاریس مى رود و شروع به ساختن کرم هاى آرایشى که خاصیت درمانى نیز دارند مى کند. او مى گوید: «وقتى دختران جوان را مى بینم که آرایش روى چهره دارند، متاسف مى شوم چرا که آرایش مخصوص خانم هاى مسن است که طراوت پوستشان از دست رفته است، نه آنها که با کمى مراقبت مى توانند پوستى صاف، یکدست و زیبا داشته باشند.» البته نه او که اکثر متخصصان پوست با آرایش در سنین جوانى مخالفند و تنها استفاده از کرم هاى مرطوب کننده و یا ضدآفتاب را براى آنها توصیه مى کنند. حقیقتاً هم لوازم آرایش تنها مى توانند قسمتى از معایب صورت را برطرف کنند و بپوشانند که بیش از همه براى تغییر رنگ و چهره مورد استفاده قرار مى گیرد. استفاده از پن کیک و کرم پودر به مرور زمان باعث از دست رفتن طراوت و شادابى پوست مى شود. تا سن ۳۰ - ۲۵سالگى که پوست بدن مقدار زیادى کلاژن تولید مى کند مى توان بدون استفاده از کرم هاى آرایشى و تنها با استفاده از کرم ضدآفتاب براى مقابله با اثرات زیان بار خورشید پوستى سالم داشت. از آنجا که پس از سى سالگى کلاژن کمترى در سلول هاى پوستى ساخته مى شود، مالیدن کرم هاى حاوى کلاژن و حاوى کینون که پوست را در برابر رادیکال هاى آزاد محافظت مى کند بسیار توصیه مى شود. علاوه بر بالا رفتن سن، استعمال سیگار و قرار گرفتن در معرض نور آفتاب نیز باعث کاهش تولید کلاژن مى شود که در صورت استفاده نکردن از ضدآفتاب و عدم قطع استعمال سیگار هیچ کرم و لوسیون معجزه آورى نخواهد توانست شادابى و طراوت را به پوست باز گرداند. در خرید لوازم آرایش از پن کیک، کرم پودر تا سایه هاى چشم رعایت نکاتى که به سازگارى آنها با پوست ارتباط دارد، ضرورى به نظر مى رسد. التهاب تماسى تحریکى، التهاب تماسى آلرژیک، کهیر تماسى، ایجاد کومدون (جوش هاى ریز) و بروز تاول ریز خارش دار و آکنه از شایع ترین عوارض پوستى است که به دنبال مصرف لوازم آرایش نامرغوب ایجاد مى شود. هر کرم یا پماد چرب کننده اى که به صورت چند لایه مصرف مى شود به علت مسدود کردن منافذ پوستى و غدد چربى مى تواند باعث بروز واکنش هاى پوستى شود. برخى مواد رنگى و عطرهاى موجود در پودرها باعث ایجاد حساسیت و قرمزى شده که بلافاصله پس از قطع استعمال بهبود مى یابند. اما به طور کلى مالیدن پن کیک (پودر) بهتر از استفاده چند لایه کرم پودر است. پن کیک حالت براق پوست را ثابت مى کند، پوست را در برابر تغییرات آب و هوا محافظت مى کند، عرق را جذب نموده و حالت چرب و روغنى پوست را از بین مى برد. پن کیک بیشتر براى پوست چرب توصیه مى شود. افراد با پوست خشک لازم است قبل از استعمال پن کیک پوستشان را با کرم مرطوب کننده چرب نمایند. برخى مواد آرایشى وقتى روى پوست قرار مى گیرند، احتمال بروز عوارضى نظیر کهیر، آفتاب سوختگى و لکه هاى تیره را تشدید مى کنند. کرم پودرها و مواد آرایشى حاوى عطر از این نوع هستند. عطرها که معمولاً در بیشتر محصولات به عنوان خوشبوکننده یافت مى شوند مهمترین عامل بروز کهیرهاى پوستى اند. توصیه مى شود لوازم آرایشى که برچسب Free fragrant دارند خریدارى کنید. توجه به مدت زمان استفاده از لوازم آرایش نیز راه دیگرى براى کاهش آلرژى هاى پوستى است. متخصصان توصیه مى کنند، بیش از ۶ ماه از یک کرم پودر یا پن کیک استفاده نشود. مداد چشم و لب نیز نباید بیش از ۶ ماه مورد مصرف قرار گیرند. رژ لب نیز تا وقتى در یخچال باشد مى توان براى مدت یک سال استفاده نمود. در میان لوازم آرایش رژلب کمترین سهم را در بروز آلرژى دارد. گرچه آن هم نباید در مجاورت نور و هواى گرم قرارگیرد که فاسد بشود. رژلب مرغوب با روغن مناسب از ترک خوردن و خشک شدن لب جلوگیرى کرده اثر حفاظتى بالایى بر لب خواهد داشت. توصیه محققان زیبایى براى خرید رژلب به شرح زیر است: رژلب باید چرب و متناسب با فرم و رنگ دندان خریدارى شود. سفید بودن دندان ارتباط مستقیمى با زیبایى لب ها دارد. اگر به واسطه سیگارى بودن دندان هایتان زرد است از رژلب براق با رنگ هاى شاد استفاده نکنید. رژلب تیره و مات از رنگ زرد دندان ها کاسته و جلوى نمایان شدن آنها را مى گیرد. رژلب قرمز و نارنجى هم چندان به سیگارى ها نمى آید، بیشتر به افراد با دندان هاى مروارید شکل پیشنهاد مى شود. توصیه مهم دیگر براى نگهدارى فرم لب ها قطع استعمال سیگار و خندیدن است. خنده باعث سفت شدن عضلات ناحیه لب شده و به استحکام ماهیچه هاى لب کمک مى کند.
منبع : شرق نیوز
+0
رأی دهید
-0
نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.