آمریکا مشتاق مذاکره با ایران است
+0
رأی دهید
-0
آمریکا مشتاق مذاکره با ایران است
آلن ایر، به تازگی به عنوان سخنگوی فارسی زبان وزارت امور خارجه آمریکا منصوب شده است. فارسی را روان صحبت می کند و انواع و اقسام عبارات فارسی را، از اصطلاحات عامیانه گرفته تا ضرب المثل ها به کار می برد. خودش می گوید که ۲۶ سال است که حوادث ایران را به دقت دنبال می کند و به ایران علاقه مند است. او پیش تر ریاست دفتر منطقه ای وزارت امور خارجه آمریکا در مورد ایران را که در سفارت آمریکا در ابوظبی مستقر است به عهده داشت.با آقای ایر در استودیوی رادیویی بخش فارسی بی بی سی در ساختمان بوش هاوس در لندن گفت و گو کردیم.
-Advertisemnet-
معلوم است که آقای اوباما هر سال نمی تواند پیام سال قبل را تکرار کند. محتویات هر پیام نوروزی به وضعیت حاکم در منطقه و در دنیا بستگی دارد. اما وجه اشتراک همه این پیام ها، احترام مردم آمریکا به ملت بزرگ و شریف ایران است. از نظر واکنش های داخلی ایران، به آقای لاریجانی به عنوان رئیس مجلس جمهوری اسلامی ایران احترام می گذارم، خوب است که ایشان در این موضوع آزادی بیان دارد و ان شاءالله روزی همه مردم ایران همین آزادی بیان را خواهند داشت.
به پرونده هسته ای ایران بپردازیم. مذاکرات هسته ای ایران در آخرین مذاکرات در شهر استانبول به نوعی متوقف شد. از نظر دولت آمریکا قدم بعدی چه هست؟ نگاه دولت آمریکا به آینده روندی که پرونده هسته ای ایران طی می کند چیست؟ آیا هیچ امیدی برای پیشرفت وجود دارد؟
سئوال جالبی است. در موضوع برنامه هسته ای ایران سه نکته کلیدی وجود دارد. اول باید بگوییم، بارها هم گفته ایم که ما حق استفاده صلح آمیز ایران از انرژی اتمی را به رسمیت شناخته ایم و این قابل بحث نیست. ولی ایران به عنوان کشور عضو معاهده عدم گسترش سلاح ها هسته ای هم حقوقی و هم وظایف و تعهداتی دارد و قضاوت جامعه بین المللی و نهادهای ذیصلاح مثل آژانس بین المللی انرژی اتمی این است که ایران به تعهدات خود پایبند نبوده است. درست می گویید، ایران در آنکارا پیش شرطی غیر واقعبینانه گذاشت که مانع از ورود به بحث و مذاکره شد و این تأسف آور است. اما موضع آمریکا و گروه ۱+۵ این است که مسیر برای گفت و گو، با جدیت، حسن نیت و احترام متقابل باز است. ایران باید تصمیم بگیرد که وارد این مسیر بشود. ما مشتاق مذاکره با ایران هستیم تا ببینیم ایران چطور می تواند هم نگرانی های جدی جامعه بین المللی را در مورد ماهیت صرفا صلح آمیز برنامه هسته ای خود برطرف کند و هم از حقوق خود برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای استفاده کند.
شما از آمادگی آمریکا برای پیشرفت در پرونده هسته ای ایران صحبت می کنید، اما زمانی که ایران موضوع تبادل سوخت را با میانجیگری برزیل و ترکیه پذیرفت، بلافاصله تحریم های جدیدی علیه ایران اعمال شد. اگر تبادل سوخت را قدمی مثبت از سوی ایران بدانیم، چرا در آن زمان پاسخی منفی گرفت؟
این موضوعات ربطی به هم نداشت. ما به توافق در مورد تأمین سوخت رآکتور تحقیقاتی تهران به عنوان گامی اعتمادساز نگاه می کردیم. با این که ما در اکتبر دو سال پیش در مورد این موضوع به یک توافق اصولی رسیده بودیم، عاقبت ایران قبول نکرد که این توافق اصولی را عملی کند. تأمین سوخت رآکتور فی نفسه از نظر اعتمادسازی اهمیت دارد. ما به دنبال این هستیم که همه طرف ها اقداماتی برای اعتمادسازی انجام دهند تا بتوانیم برای برنامه هسته ای ایران راه حلی پیدا کنیم. اما برای دست یابی به یک راه حل معتبر و پایدار که مرضی الطرفین باشد، باید وارد مذاکره شویم.
مسئله دیگر مسئله تحریم ها است. دولت ایران تا کنون از مواضع خود کوتاه نیامده و مقامات ایران مرتب می گویند که تحریم ها اثری نداشته است. اما در میان مردم شاهد هستیم که به عنوان مثال کسانی که در شرکت ها و کارخانه های خصوصی مشغول تجارت بودند الآن با مشکلات خیلی جدی رو به رو هستند. همواره گفته شده که تلاش بر این است که تحریم ها اثری بر زندگی مردم عادی نداشته باشد. اما الآن مشخص است که تأثیر داشته است. از نگاه دولت آمریکا این تأثیر چگونه است.
این تحریم ها که از سوی آمریکا و جامعه بین المللی اعمال شده، بخشی از سیاست دو مسیره است، یعنی هم اعمال فشار و هم تشویق به شرکت در مذاکرات. ناگفته پیدا است که مردم عادی ایران هدف این تحریم ها نیستند. هدف کردار و عملکرد غیرقانونی و نامشروع دولت ایران است. بله مردم ایران تا اندازه ای از این تحریم ها رنج می برند و این واقعا مایه تأسف است. ولی نباید فراموش کنیم که هدف این تحریم ها این است که دولت جمهوری اسلامی ایران محاسبات خود را تغییر دهد و با حسن نیت وارد مذاکره شود.
سئوال آخر من در مورد تحولاتی است که در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا در جریان است. آیا کشورهایی مثل لیبی که ناتو در آن دخالت نظامی کرده است و عربستان و بحرین که در آنها هم بر اساس گزارش ها و شواهد، سرکوب هایی صورت گرفته است، از نگاه دولت آمریکا یکسان هستند؟ آیا واکنش آمریکا به برخورد عربستان با مردم خود و لیبی با مردمش یکسان بوده است؟
موضع آمریکا در مورد این تحولات تازه منطقه یکسان و یکپارچه است. همانطور که خانم کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا گفته، موقعیت هر کشور منحصر به فرد است و عملی کردن سیاست اصولی ما در هر کشور متفاوت است. در لیبی در آستانه یک فاجعه انسانی بودیم و نمی توانستیم بی تفاوت بمانیم. کشورهای عرب و مردم لیبی درخواست کمک کردند و قطعنامه سازمان ملل متحد صادر شد و ما وارد عمل شدیم. مأموریت نظامی ما همانطور که خانم کلینتون گفتند محدود است، اما موضع رسمی ما این است که قذافی باید برود. در مورد بحرین خانم کلینتون گفتند که راه حل سیاسی است و امنیتی نیست. به همین دلیل خانم کلینتون گفت که ورود نیروهای خارجی به بحرین گام در مسیری اشتباه بود. ما همه احزاب را به یک مذاکره همه جانبه فراگیر فراخواندیم که همه با هم صحبت کنند تا به راه حلی سیاسی برسند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|