رقص و شادی پرسنل یک بیمارستان در روز پرستار - تبریز

اگه هدف دهن کجی و مقاومت مدنی بود همه باید با هم روسری ها رو در می آوردن و در اون فضای بسته با لباسای تن نما میرقصیدن. اما نکته ای که اول از همه چیز به ذهنم رسید اینه که با تمام مشکلات اقتصادی و سیاه نمائی های تلقینی که از خارج به خورد مردم داخل ایران داده میشه اما این مردم شادند و امیدوار. متکی به نسخه های القا شده دکتران قلابی اجتماعی کانالهای لس آنجلسی و غیره نمیمونن. خودشون بخوان میرن پای صندوق رای،بخوان میرقصن اما هویت دینی شون هم رو در کنارش حفظ میکنن. ما نمیتونیم بهشون تعیین تکلیف کنیم. در ضمن از تصاویر به نظر میرسه مراسم عقد کنان دو تا همکار بیمارستانیه .این رقصها در تمام سالن های عروسی و سالن های قابل کرایه سازمانها دیده میشه و مجوز اداره نظارت بر اماکن هم دارن. شما که تو خارج از جمع بیرون شده ،بی هویت و عزا گرفته اید، شادی اونا رو به رای خود مصادره نکنید. مردم ایران شادتر از زمان جنگ هستن وبا بازتر شدن تدریجی فضای جامعه که مدتهاست محقق شده ،شادابی بیشتری رو شاهد خواهیم بود