زنم دیر به خانه آمد، او را کشتم

 سیروس متهم است نامزدش را به قتل رسانده است. از زندگی‌اش و نحوه قتل نامزدش می‌گوید: یک سال قبل از وقوع این حادثه با پریسا در یک پارتی آشنا شدم و سرانجام با هم ازدواج کردیم. خانواده‌ام راضی به این ازدواج نبودند، ولی من با وجود چنین شرایطی با پریسا نامزد کردم، چون او دختر بسیار زیبایی بود، هرچند به خاطر رفتارهای نامناسبش گاهی با هم اختلافات شدیدی پیدا می‌کردیم ولی بازهم نمی‌توانستم او را فراموش کنم. آنچه در زیر می‌خوانید گفت‌و‌گوی تپش با این مرد همسرکش است.

یکی از دوستانم مرا به مهمانی دعوت کرده بود که در آنجا با پریسا آشنا شدم و رفته رفته به یکدیگر علاقه مند شدیم.

بله، هر هفته با دوستانمان در ویلا های مختلف اطراف شمال هم پیاله می شدیم و به خیال خودمان خوش می گذراندیم.

تا حدودی، پدر و مادر پریسا در دوران کودکی او از یکدیگر جدا شده بودند و پریسا فرزند طلاق بود و با نامادریش زندگی می کرد.

خودشان چیزی به من نگفته بودند و تنها می دانستم مادر پریسا قصد رفتن به خارج را داشته، ولی پدر او مخالف بوده و به همین خاطر سرانجام مجبور به جدایی از یکدیگر جدا شدند.

ولی بعدها رفتار پریسا مرا مشکوک کرد و برخلاف گفته هایش فهمیدم با مادرش نیز در ارتباط است و به همین دلیل درباره زندگی پدر ومادرش تحقیق بیشتری کردم. سرانجام پس از تلاش های بسیار فهمیدم مادر او آرایشگر است و در یکی از محله های بالای شهر مغازه دارد.

بله به دیدار مادرش رفتم، ابتدا سعی داشت نقش بازی کند که مادر پریسا نیست و از دوستان مادرش است، ولی بعد که پی برد من از ماجرای زندگی اش تا حدودی باخبر هستم و قصد ازدواج با دخترش را دارم خودش را مادر واقعی او معرفی کرد. مادر پریسا مدعی شد بعد از طلاق حضانت دخترش با پدرش بوده و او به دلیل تنهایی به دامان اعتیاد پناه می برد و سخت معتاد می شود و پس از وارد شدن در باتلاق اعتیاد زندگی اش دستخوش حوادث گوناگونی از قبیل سرقت، بی بندوباری، روابط نامشروع و سرانجام زندان می شود.

پدرم فوت کرده و یک برادر و دو خواهر بزرگ تر از خودم دارم که همگی ازدواج کرده اند و تنها من بودم که با مادرم زندگی می کردم و در کارگاه صنعتی پدرم که به خانواده ارث رسیده بود مشغول کار بودم و شکر خدا از نظر مالی مشکل خاصی نداشتیم و به قول معروف دستمان به دهانمان می رسید.

ابتدا موافق بودند، ولی بعد از گذشت مدتی دیگر رفتارهای پریسا برایشان قابل تحمل نبود، هرچند از ابتدا هم چون فهمیده بودند او فرزند طلاق است و چندان پیشینه خانوادگی مناسبی ندارد با این ازدواج صددرصد مخالف بودند و تنها به خاطر پافشاری های مستمر من راضی به این ازدواج شده بودند و دوست نداشتند شاهد ناراحتی من باشند.

در ابتدا همه چیز خوب بود اگرچه خانواده ام چندان از رفتار و کردار پریسا راضی نبودند و کردار و رفتار او با هنجارهای خانوادگی ما یکی نبود.

خب تا حدودی طبیعی بود، چون او از داشتن مادر محروم شده و طلاق پدر و مادر در او اثرات روانی مخربی گذاشته بود و اعتیاد پدرش تا حدودی مزید بر علت شده بود. پریسا از هر طرف به بن بست رسیده بود و چندان از نامادری اش هم دل خوشی نداشت. از زمانی که فهمید من با مادرش آشنا شده و صحبت کرده ام با من مانند گذشته صمیمی نبود.

سکوت کرد و اشک در عمق چشمانش خانه کرد. چشمانش بر زمین خیره شد و با صدایی بغض آلود زیر لب گفت: در یکی از شب های گرم تابستان پس از انجام کار روزانه به خانه آمدم و دیدم پریسا خانه نیست، به تلفن همراهش زنگ زدم در دسترس نبود. بسیار نگران شدم. با هرکسی که فکر می کردم به خانه او رفته باشد تماس گرفتم، ولی هیچ کس از او خبری نداشت، مانند دیوانه ها شده بودم و نمی دانستم چه کار کنم. شب از نیمه گذشته بود که دیدم در خانه باز شد و پریسا وارد خانه شد. از او پرسیدم تا این موقع شب کجا بوده و چرا هیچ خبری به من نداده است.

با لحنی تمسخرآمیز گفت لازم نیست به تو توضیح بدهم، مگر تو وقتی پیش مادرم رفتی به من گفتی، در حالت عادی نبود و فکر می کنم مانند گذشته قرص های روانگردان استفاده کرده بود، نفهمیدم چه شد که به سویش حمله ور شدم و او را به طرف عقب هل دادم و پریسا از پله ها به پایین سقوط کرد.

خیلی ترسیده بودم. سرش شکسته بود و خون می آمد و صدای ناله هایش به گوشش می رسید. به مادرش زنگ زدم و ماجرا را شرح دادم و اورژانس را خبر کردم. قبل از رسیدن اورژانس متوجه شدم دیگر نفس نمی کشد. به همین خاطر از صحنه حادثه فرار کردم، پس از مدتی از طریق یکی از دوستانم از حال پریسا باخبر شدم و او گفت که به علت ضربه مغزی فوت شده است.

یک ماهی در شهر های مختلف متواری بودم تا این که قصد خروج از کشور را داشتم توسط پلیس شناسایی و دستگیر شدم.

مشخص است. من از دوست داشتن و عشق تنها به زیبایی ظاهری اکتفا کرده و حاضر شده بودم به خاطر رسیدن به این عشق ظاهری هر حقیقتی را نادیده بگیرم. اگر به نصیحت های مادرم گوش می دادم و با او لجبازی نمی کردم مهر قاتل بودن بر پیشانی ام نمی خورد.