مذاکرات هسته‌ای؛ خون‌های آلوده و انتقام‌گیری از فابیوس

خودنویس: کمپین رسانه‌های جمهوری اسلامی و حامیان مذاکرات هسته‌ای در شبکه‌های اجتماعی علیه وزیر خارجه فرانسه، یک پرونده مهم را زنده کرده است. اما متهم اصلی کیست؟
 

انتشار خبر سفر لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه به تهران، فرصتی فراهم آورد تا بحث پرونده خون‌های آلوده که حدود ۲۰ سال است در ایران بی‌نتیجه مانده،‌ بار دیگر مطرح شود. این بار نه برای احقاق حق بیماران زجر کشیده، بلکه ظاهرا برای انتقام‌گیری از موضع سخت فابیوس در مذاکرات هسته‌ای.

سه دهه قبل و در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵، انستیتو مریو که در مالکیت شرکت سنوفی اونتیس فرانسوی است، فاکتورهای انعقادی آلوده به اچ آی وی را برای استفاده بیماران هموفیلی به برخی کشورها نظیر آلمان (غربی)، ایتالیا، آرژانتین، عربستان، عراق و ایران صادر کرد.
 

پس از مصرف اولین فرآورده‌های خونی این شرکت، گروهی از بیماران هموفیلی به بیماری‌های هپاتیت C و ایدز مبتلا شدند و پس از آن، گروهی از مبتلایان به این بیماری‌های خونی، از سازمان انتقال خون ایران شکایت کردند.
 

آلوده بودن این فاکتورها بر اساس گزارشها از سوی نماینده این شرکت در ایران در نامه ای به مقامات این کشور فاش شد. همین گزارشها به نقل از منابعی که نخواستند نامشان فاش شود حاکی از این بود که برخی از مقامات بهداشتی وقت ایران در پاسخ به این نامه نوشتند که آلودگی در خون‌ها وجود ندارد و مشخص نیست چرا گفته شده این خون‌ها آلوده است.
 

در ایران نیز از دهه هفتاد پرونده خون‌های آلوده در محاکم قضایی جریان دارد. در جریان دعاوی کیفری و حقوقی مختلف و چند صد بار کارشناسی انجام شده، وزارت بهداشت و درمان ایران بالغ بر ۲۳۰۰ مرتبه محکوم شده است.

به گزارش خبرگزاری‌های ایران، شرکت فرانسوی مریو در چند سال گذشته فعالیت گسترده‌ای در ایران داشته و با نام سنوفی اونتیس نمایندگی هم دارد و به فعالیتش ادامه می‌دهد.

خبرگزاری مورد اشاره می‌نویسد: «یکی از دلایل بی نتیجه بودن این پرونده حضور برخی از متهمان این پرونده در مجلس و دولت است».

احمد قویدل مدیر عامل کانون هموفیلی ایران گفته است: «همان سال قرار شد کسانی که شکایت دارند بر علیه شرکتی که داروهای آن را مصرف کرده اند در مجامع بین المللی طرح دعوی کنند. در سال ۷۶ موضوع آلودگی هموفیلی ها از طریق فراورده های خونی هم به این موضوع اضافه می شود و پرونده را برای رسیدگی در اختیار اداره آگاهی می‌گذارند... از روی فاکتور خریدی که در بانک مرکزی وجود داشت توانستند شخص تحویل گیرنده این فراورده‌ها در فرودگاه را هم پیدا کنند و این امر باعث شناسایی شرکت وارد کننده یعنی" شرکت دارو پخش " می‌شود».

وی می‌گوید: «بعد از مشخص شدن وارد کننده، در سال ۷۷ شخصی به نام "مشکات مشکور" که در آن زمان مسئولیت دفتر حقوقی بین المللی ما را در فرانسه داشته طی نامه‌ای به دفتر ریاست جمهوری می نویسد؛ با این که برای اقدام علیه شرکت مریو خیلی دیر شده است اما اگر اسناد خرید را در اختیار ما بگذارید اقدام به طرح دعوی علیه شرکت مریو می‌کنیم».

قویدل می‌افزاید: «اما متاسفانه وزارت بهداشت با فرستادن نامه‌ای مبنی براین که هیچ‌کدام از فراورده های وارداتی آلوده نبود است، تمام درها را به روی ما بست.»
فابیوس چه کاره بود؟

صادرات خون‌های ‌آلوده زمانی اتفاق افتاد که لوران فابیوس مقام نخست وزیری جمهوری فرانسه را در اختیار داشت.

 

فابیوس، وزیر امور اجتماعی و وزیر بهداشت کابینه‌اش به دادگاه احضار شدند و در نهایت، دادگاه لوران فابیوس و وزیر امور اجتماعی را از تمامی اتهامات مبرا کرد اما وزیر بهداشت فرانسه را به دلیل اهمال، مقصر شناخت.

همان گونه که اشاره شد، رسانه‌های مختلف جمهوری اسلامی و فعالان‌شان در شبکه‌های اجتماعی، به صورت گسترده به انتقام‌گیری از فابیوس در موضوع خون‌های آلوده پرداخته‌اند. دلیل انتقام‌گیری نیز موضع سرسختانه فرانسه در مذاکرات هسته‌ای بود.

 

علیرغم این که وزارت بهداشت جمهوری اسلامی تمامی درها را به سوی شکایت از شرکت صادرکننده خون بسته است و این شرکت در ایران مشغول کار است و دفتر دارد، کمپین بی‌نتیجه علیه فابیوس (کسانی که کمپین را راه انداخته‌اند، به خوبی می‌دانند که هیچ امکانی برای تعقیب وزیر خارجه فرانسه در ایران وجود ندارد) تنها می‌تواند یک فایده داشته باشد: «حساسیت رسانه‌ای و آگاهی مردم نسبت به قربانیان مظلوم خون‌های آلوده بعد از سه دهه بالا می‌رود و گامی است به سوی شکایت از شرکت فرانسوی، شکایت از مسوولان ایرانی واردات خون و آن‌ها که مدت‌ها این مساله را تکذیب می‌کردند و راهی است برای احقاق بخشی از حقوق قربانیانی که مدت‌هاست متحمل زجر بیماری می‌شوند».