مسابقه هفته سال ۱۳۷۲ و مسابقه ثانیه ها سال ۱۳۹۴

این بیسوادی از الطاف وایبر و تلگرام و بقیه ست...

از تابستان 1367 که جنگ تمام شد، پخش سری اول مسابقه هفته در پنجشنبه شبها آغاز شد. هنر اجرا و صدای زنده یاد منوچهر نوذری و همچنین فضای شادی که ایجاد میکرد، بر جذابیت کار میافزود. در انتهای تابستان همان سال، یکی‌ از فینالیستها که برنده ی اصلی‌ هم شد، از اطلاعات عمومی‌ بسیار بالایی‌ برخوردار بود. مرحوم نوذری که تحت تاثیر معلومات ایشان قرار گرفته بود، از او پرسید شغل شما چیست؟. آقای فینالیست گفت مغازه ی رنگ فروشی دارم، در آنجا کتابخانه ی کوچکی ایجاد کردم و زمانی‌ که مشتری نیست، بمطالعه میپردازم./درضمن عادل فردوسی پور آنزمان هنوز گزارشگر و مجری نشده بود و همانند افراد عادی در مسابقه شرکت کرده بود./زمان کودکی و نوجوانی ما و همچنین نسل قبلی، مطالعه ارزش بود. آنزمان حتا دزد کتاب وجود داشت که از کتابفروشی‌ها و نمایشگاه بین المللی، کتاب میدزدیدند و در بازارآزاد میفروختند. اما امروزه دیگر مطالعه بی‌ ارزش شده و به همان نسبت، سطح دانش عمومی‌ نیز پایین آمده. روزگار ما یعنی‌ ایجاد حسابهای کاربری در شبکه‌های اجتماعی و قراردادن عکس و مطالب پوچ. یعنی‌ به ترک دیوار خندیدن و الکی‌ خوش بودن.