اثرات فشار عصبی مداوم بر زنان بیشتر از مردان است

تجربه اعضای یک خانواده، گروهی از دوستان، یا افراد یک جامعه در مورد تحمل فشار عصبی و تنش می‌تواند متفاوت باشد اما نتایج یک مطالعه تازه در مورد تفاوت جنسیت‌ها در تحمل فشار عصبی نشان می‌دهد زنان بطور عمومی در اثر فشار عصبی بیش از مردان دچار عوارضی نظیر افسردگی و رفتار پرخاشجویانه می‌شوند.

 

گروهی از عصب‌شناسان دانشگاه تمپل در پنسیلوانیا در گزارشی که بتازگی منتشر کرده‌اند می‌نویسند اثر فشار عصبی طولانی مدت که بصورت تنش مزمن درمی‌آید زنان را بیش از آنچه تاکنون تصور می‌شده تحت تاثیر قرار می‌دهد و نتیجه آن بصورت عارضه اختلال تنش‌زای پس از حادثه یا PTSD، افسردگی عمیق و پرخاشگری بروز می‌کند. پژوهشگران می‌گویند تنش عصبی مشابه با آنچه سلامت زنان را مختل می‌کند بطور عمومی ممکن است در مردان باعث بروز عوارض مشابه نشود. بنابراین اگر برانگیختگی و حساسیت مفرط یکی از نشانه‌های شناخت افراد تحت فشار روحی باشد این ویژگی در میان زنان فراوان‌تر از مردان است.  

 

جزئیات مطالعه پژوهشگران دانشگاه تمپل نشان می‌دهد علت واکنش متفاوت زنان و مردان نسبت به محرک‌های تنش‌زا در این است که زنان توانایی کمتری برای تطابق با فشارهای عصبی طولانی مدت دارند. در نتیجه اگر محرک‌های محیطی باعث ترشح هورمون‌های مشابه در زنان و مردان بشوند پاسخ سلول‌های مغزی‌ آن‌ها به هورمون‌های مشابه یکسان نیست.

 

مطالعه مشترک پژوهشگران مرکز تحقیقات عصب شناسی فریدمن در نیویورک، دانشگاه تسوکوبا در ژاپن و موسسه بهداشت روانی داگلاس در کانادا این فرضیه را تایید کرده که ترشح هورمون‌ها باعث فعال شدن ژن‌های مشخصی در نواحی از مغز مردان و زنان که تنظیم احساسات را بعهده دارند می‌شوند. به این ترتیب محرک‌های محیطی از طریق ترشح هورمون‌ها منجر به تحریک مغز می‌شوند. اما نکته قابل توجه این است که همزمان پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا نشان داده‌اند که واکنش زنان به محرک‌های محیطی نظیر از دست رفتن اعتماد یا ناکامی اجتماعی با ترشح هورمون اکسی توسین همراه است.

هر چه محرک محیطی طولانی‌تر باشد ترشح هورمون اکسی توسین نیز تداوم بیشتری خواهد داشت و سلول‌های عصبی مغز برای مدت زمان طولانی‌تری در معرض این ماده شیمیایی قرار می‌گیرند. بنابراین نتیجه تماس مداوم سلول‌ها با اکسی توسین ناشی از تداوم فشار عصبی و محصول آن در زنان ایجاد افسردگی و پرخاشگری‌ست.

 

اکسی توسین هورمونی‌ست که آن را بعنوان دارو نیز می‌شناسند. معروف‌ترین اثر دارویی این هورمون که بصورت تزریقی از آن استفاده می‌شود ایجاد انقباض عضلانی در زمان زایمان در رحم و سرعت بخشیدن به وضع حمل است. اکسی توسین را بعنوان ترکیب شیمیایی با خواص متفاوت و متضاد نیز می‌شناسند. بعنوان مثال اگرچه این هورمون در زنان باعث کاهش ضربان قلب و ایجاد احساس آرامش می‌شود ولی همزمان با تولید احساس تهوع به حس اضطراب و تشویش نیز دامن می‌زند.

پژوهشگران دانشگاه تمپل در گزارش خود می‌نویسند این باور که زنان به دلیل واکنش‌های احساسی مسئولیت‌پذیرتر از مردان هستند با آنچه درباره واکنش‌های هورمونی آن‌ها می‌شناسیم تطابق دارد اما آنچه مطالعه جدید نشان می‌دهد این است که اثرات فشار ناشی از چنین احساساتی در زنان در درازمدت مخرب‌تر از مردان است.

 

بر اساس گزارش مشترک پژوهشگران امریکایی، ژاپنی و کانادایی تداوم تماس سلول‌های عصبی مغز با هورمون‌های ناشی از فشار عصبی باعث تغییرات دائمی در مواد وراثتی سلول یا DNA می‌شود. چنین تغییراتی می‌توانند از نسلی به نسل دیگر منتقل شوند.    

        

گزارش سال 2014 گروه پژوهشی دانشگاه تمپل نشان داده بود زنان در اثر فشار عصبی طولانی مدت دو برابر مردان مبتلا به عوارضی نظیر وحشت، پرخاشگری، افسردگی عمیق، بیخوابی و التهاب‌های روده‌ای می‌شوند. علاوه بر این، زنان در اثر تنش عصبی سه برابر مردان با میگرن و عارضه اختلال تنش‌زای پس از حادثه یا PTSD دست به گریبان می‌شوند.